Πέμπτη, 9 Μαΐου 2013
Η περίοδος 1944-1949 είναι μια αλυσίδα από μαζικές εξοντώσεις και καταστροφές των ανθρώπων του ΚΚΕ. Παράλληλα —και στην συνέχεια— η ηγεσία του ΚΚΕ έφαγε και όλους τους ηγέτες του ΚΚΕ…
Το Κομμουνιστικό Κόμμα, πιστό στην γραμμή που εξέφρασε ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης του Ν. Ζαχαριάδης, αναζήτησε και βρήκε, μετά από κάθε χτύπημα, τον χαφιέ στο εσωτερικό του ΚΚΕ. Το ότι τελικά τον Μάρτιο του 1956 το ΚΚΕ χαρακτήρισε χαφιέ και τον Νίκο Ζαχαριάδη ήταν απλώς μια απόδειξη της συνεχείας και της συνεπείας, που είχε αυτή η πολιτική του.
Με εξαίρεση ίσως τον Απόστολο Γκρόζο, που καθαιρέθηκε από την θέση του Γ. Γραμματέα χωρίς να στιγματισθή ως προδότης και χαφιές, όλοι οι Γενικοί Γραμματείς της Κεντρικής Επιτροπής, δηλαδή οι Αρχηγοί του ΚΚΕ, έχουν καθαιρεθή, καταδικασθή και στιγματισθή ως προδότες από το ΚΚΕ — από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος μέχρις ότου εκλέχτηκε ο τελευταίος σήμερα Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, ο οποίος υπηρέτησε πιστά όλους τους προηγουμένους με αιχμή της δράσεώς του κατά το δεύτερο αντάρτικο ως υποστράτηγος του ΔΣΕ με το ψευδώνυμο καπετάν Γιώτης.
Ο Γιώργης Σιάντος και ο Γιάννης Ιωαννίδης ήσαν στην περίοδο 1942-1945 οι ηγέτες του Κόμματος και κατηύθυναν τον ένοπλο αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ τόσο κατά την Κατοχή όσο και κατά τα Δεκεμβριανά. Ο Γ. Σιάντος πρόλαβε να πεθάνη το 1947, αλλά αυτό δεν τον γλύτωσε από τον μεταθανάτιο στιγματισμό. Χαρακτηρίσθηκε επίσημα χαφιές και πράκτορας της Ιντέλλιντζενς Σέρβις.
Τον Ιωαννίδη τον έστειλε εργάτη σε ένα εργοστάσιο της Ρουμανίας ώστε, σύμφωνα με το επίσημο κείμενο της αποφάσεως, «να κάνει, αρχίζοντας από τη βάση, απ” τα κάτω(…) όσα δεν έκανε ως τα σήμερα (…) να τα κάνει τώρα ριζικά, αποφασιστικά, ανεπιφύλακτα, ολοκληρωτικά»
Πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ ήταν ο Άρης Βελουχιώτης. Το 1945 στιγματίσθηκε επίσημα ως «ντεβασιονιστής», «μιζέριας» κ.λπ., αποκηρύχθηκε από το Κόμμα και οδηγήθηκε στον θάνατο. Αρχιστράτηγος του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» και Πρωθυπουργός της πρώτης «Προσωρινής Δημοκρατικής κυβέρνησης της Ελεύθερης Ελλάδας» ήταν ο Μάρκος Βαφειάδης, επαγγελματικό στέλεχος του ΚΚΕ καθ” όλη του την ζωή. Τον Αύγουστο του 1948 καθαιρέθηκε σιωπηρά από όλα τα αξιώματά του, τον Νοέμβριο του 1948 το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ τον καταδίκασε ως προδότη, εσωτερικό εχθρό, χαφιέ κ.λπ. και τον καθήρεσε.
Τον Φεβρουάριο του 1949 η Προσωρινή Δημοκρατική κυβέρνηση του βουνού, που, στο μεταξύ είχε ανασχηματισθή με Πρωθυπουργό τον Μήτσο Παρτσαλίδη και υπουργό τον Σλάβο Πασκάλ Μητρόφσκυ, απέλυσε σαν «οπορτουνιστές» έξι από τους πιο φημισμένους πολεμικούς ηγέτες του ΔΣΕ μεταξύ των οποίων τον αντιστράτηγο Γ. Κικίτσα και τον ταξίαρχο Γιαννούλη, ο οποίος όμως είχε τουφεκισθή από το ΚΚΕ τον Αύγουστο του 1948. Καταδίκασε επίσης με τις ίδιες βαρύτατες κατηγορίες την υπ” αριθμόν 1 γυναίκα του ΚΚΕ Χρύσα Χατζηβασιλείου και την καθήρεσε από το Πολιτικό Γραφείο στο οποίο μετείχε πρωταγωνιστικά καθ” όλο το διάστημα 1942-1948 μαζί με τον σύζυγο της Πέτρο Ρούσο που ήταν παρά ταύτα υπουργός εξωτερικών στην Προσωρινή Δημοκρατική κυβέρνηση του βουνού!…
Την ίδια τύχη είχε, λίγα χρόνια αργότερα, ο Μήτσος Παρτσαλίδης, που, ως μέλος του Π.Γ. του ΚΚΕ ήταν ο Γενικός Γραμματέας του ΕΑΜ στην περίοδο των αιματηρών συγκρούσεων (1943-1945), ήταν ο πρώτος απεσταλμένος του ΚΚΕ που έφτασε στην Μόσχα το 1946 και ο δεύτερος, μετά τον Μάρκο, Πρωθυπουργός στην κυβέρνηση του βουνού.
Οι διάδοχοι του Μάρκου Βαφειάδη στο Γενικό Στρατηγείο του ΔΣΕ αντιστράτηγος Γούσιας (Γ. Βοντίσιος) και υποστράτηγος και υπουργός Δημ. Βλαντάς καθαιρέθηκαν αργότερα, στιγματίσθηκαν σαν προδότες και εστάλησαν εξορία στα Καρπάθια της Ρουμανίας. Οι ίδιοι προσωπικά στα βιβλία τους αφηγούνται λεπτομέρειες για το πογκρόμ που εξαπέλυσε η ηγεσία του ΚΚΕ εναντίον των στελεχών και των μαχητών του ΚΚΕ που είχαν καταφύγει στις κομμουνιστικές χώρες[ii].
Τον Μάρτιο 1956 επεμβαίνει στο ΚΚΕ ανοιχτά το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα με την λεγόμενη Διεθνή Επιτροπή των «αδελφών» Κ.Κ. Σοβ. Ενώσεως, Ρουμανίας, Τσεχοσλοβακίας, Ουγγαρίας, Βουλγαρίας και Πολωνίας και ενώπιον των εκπροσώπων τους συγκαλείται η 6η Πλατειά Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ που καθαιρεί τον Ν. Ζαχαριάδη ως εσωτερικό εχθρό και τον διαγράφει από το Κόμμα με φοβερές ατιμωτικές κατηγορίες. Λίγο αργότερα η Κα Γκε Μπε συλλαμβάνει τον Ν. Ζαχαριάδη στην Μόσχα και τον εξορίζει στην Σιβηρία, κοντά στον Βερίγγειο Πορθμό, όπου ο «Στάλιν της Ελλάδας» πεθαίνει απομονωμένος.
Ο καπετάν Ορέστης (Ανδρέας Μούντριχας) μεταλλωρύχος ήταν στα Δεκεμβριανά ο καπετάνιος της 2ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ με έδρα την Χασιά στην Πάρνηθα. Δεν εισήλθε ποτέ στην Αθήνα και καταδικάσθηκε από το ΚΚΕ σαν χαφιές, συνειδητός πράχτορας της Ιντέλλιντζενς Σέρβις κ.λπ. Επέστρεψε μετά το 1974 στην Ελλάδα αλλά μέχρι τον Μάρτιο 1984 δεν έγινε ποτέ δεκτός από το ΚΚΕ.
Στις 20 Οκτωβρίου 1922 συνέρχεται το έκτακτο Συνέδριο του ΚΚΕ, με Γενικό Γραμματέα της Κ.Ε. τον γνωστό κομμουνιστή ιστορικό Γιάννη Κορδάτο και θέτει εκτός κόμματος τον Πετσόπουλο, ιδρυτικό στέλεχος του ΚΚΕ και εκδότη του «Ριζοσπάστη».
Ενάμισι χρόνο αργότερα, στις 3-8 Φεβρουαρίου 1924 συνέρχεται το Εθνικό Συμβούλιο του ΚΚΕ (ΣΕΚΕ) και καθαιρεί ολόκληρη την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος με εξαίρεση τον Γ. Γραμματέα της. Διορίζει τριμελή Κεντρική Επιτροπή από τους Θωμά Αποστολίδη, Γιάννη Κορδάτο και Σεραφείμ Μάξιμο με αποστολή «την εκκαθάριση του Κόμματος». Εξαπολύονται μαζικές εκκαθαρίσεις
Τον Ιανουάριο 1925 ένας πυρήνας του Κόμματος αποσπάται και δημιουργεί την «Κομμουνιστική Ένωση» με την οποία συνεργάζονται στελέχη του ΚΚΕ (ΣΕΚΕ). Σε ανακοίνωσή της η Εκτελεστική Επιτροπή του Κόμματος παραπέμπει έξι ηγετικά στελέχη να δικασθούν από την Κομμουνιστική Βαλκανική Ομοσπονδία γιατί, όπως αναφέρεται, «ακολουθούν την ίδια αντικομμουνιστική τακτική» και «μεταχειρίζονται όλα τα γνωστά αισχρά μέσα παραθέτοντας επιχειρήματα περί αποκεφαλίσεως της αριστεράς»
Τον Μάιο 1926 ανακοίνωση του Οργανωτικού Γραφείου του Κόμματος ομολογεί ότι επενέβη στα εσωτερικά του ΚΚΕ αντιπρόσωπος της Κομμουνιστικής Διεθνούς που πρότεινε «την διαγραφή όλων των μελών γενικά και την διατήρηση μόνον εκατό σ” όλη την χώρα». Η πρόταση αυτή της Κομμουνιστικής Διεθνούς δεν προχώρησε, φυσικά, αλλά στις 4 Μαΐου 1926 η Κεντρική Επιτροπή που είχε διορίσει ο Θωμάς Αποστολίδης μετά τις εκκαθαρίσεις του 1924-1926 θέτει εκτός κόμματος τον Θωμά Αποστολίδη
Τον Δεκέμβριο 1926 η Κεντρική Επιτροπή εκλέγει Γενικό Γραμματέα της παμψηφεί τον Πουλιόπουλο, που όμως αρνείται να αναλάβη τα καθήκοντά του και έτσι, μετά λίγες μέρες διαγράφεται από το Κόμμα γιατί, όπως αναφέρει η σχετική απόφαση της Κ.Ε
Γύρω από τον Πουλιόπουλο δημιουργείται το περίφημο «Αρχείο του Μαρξισμού». Είναι οι «αρχειομαρξιστές» ή «αρχείοι» που το ΚΚΕ τους καταπολεμά σαν τους χειρότερους εχθρούς του.
Στο μεταξύ εκτός του Θ. Αποστολίδη, έχουν τεθή στο περιθώριο και τα άλλα δύο μέλη της «τρόικας» —Σεραφείμ Μάξιμος και Γιάννης Κορδάτος— που έκαναν τις εκκαθαρίσεις στο κόμμα. Θεωρούνται «δεξιά ομάδα» γιατί δεν αποδέχονται τις αποσχιστικές θέσεις του ΚΚΕ για την «ενιαία και ανεξάρτητη» Μακεδονία και Θράκη.
Τον Φεβρουάριο 1928 ολόκληρη σχεδόν η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ διαγράφεται από το κόμμα γιατί τον Νοέμβριο 1927 ο Σεραφείμ Μάξιμος υπερασπίσθηκε την ελληνική Μακεδονία. (Είχε ρίζες στην Θεσσαλονίκη). Στις 15-18 Φεβρουαρίου 1928 συνέρχεται η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ και αποφασίζει[xiv]:
1. Διαγράφει τους Μάξιμον, Σκλάβον, Χαΐνογλου, Νικολινάκον και Χατζησταύρον από μέλη της Ολομέλειας της Κεντρικής επιτροπής.
2. Απαλλάσσει τους Μάξιμον και Χαΐνογλου από την εντολήν της εκπροσώπησης του Κόμματος μέσα στο Κοινοβούλιο της μπουρζουαζίας και τους καλεί να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους στο Κόμμα.
3. Απαλλάσσει επίσης και καλεί σε παραίτηση τους Σινάκον και Σταυρίδην συνεπεία της συνεχούς αντικομματικής τους στάσεως και της άρνησής τους να πειθαρχήσουν στις αποφάσεις του Κόμματος.
Η Ολομέλεια της Κεντρικής επιτροπής θεωρεί εξαιρετικά αναγκαίες: α) την λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων για την εκκαθάριση των γραμμών του Κόμματος, β) Την περαιτέρω αμείλιχτη καταπολέμηση του ρεφορμιστικού αρχειο-μαρξιστικού συγκροτήματος περί τον «Σπάρτακο» και την εκμηδένιση της αντιμπολσεβίκικης αντικομματικής του εργασίας μέσα στους εργάτες και τις εργαζόμενες μάζες.
Τον Δεκέμβριο 1928 το 4ο Συνέδριο του ΚΚΕ επικυρώνει τις παραπάνω διαγραφές και εκκαθαρίζει την Κεντρική Επιτροπή του από οκτώ μέλη της, τα οποία καταγγέλλει ως πράκτορες.
Το 4ο τακτικό Συνέδριο θεωρεί επιβεβλημένη την οργανωτική εκκαθάριση του Κόμματος και διαγράφει παμψηφεί απ” τις γραμμές του τους πράκτορες της «ενωμένης αντιπολίτευσης» Σ. Μάξιμον, Κ. Σκλάβον, Τ. Χαΐνογλου, Λ. Χατζησταύρου, Β. Νικολινάκον, Γ. Παπανικολάου, Ν. Νικολαΐδην και Πολυχρονάκην, τέως μέλη της Κεντρικής επιτροπής.
Πολύ νωρίτερα, είχαν καταδικασθή το 1923 σαν προδότες και τα ιδρυτικά μέλη του ΚΚΕ και της Κ.Ε. Νικ. Δημητράτος, Ι. Λαγουδάκης, Παπασωτηρίου και Μιχ. Σιδέρης.
Το 1937 π.χ. το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ εκδίδει την ακόλουθη απόφαση
Το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ αποφασίζει: 1. Διαγράφει σαν χαφιέ πράκτορα της Ασφάλειας και παραδίνει στην περιφρόνηση και στο μίσος των εργαζομένων τον Αργύρη Αργυριάδη, μέλος της περιφερειακής επιτροπής της οργάνωσης Αττικοβοιωτίας. Στις χαφιέδικες υποδείξεις και την άτιμη χαφιεδική δράση τον αισχρού αυτού υποκειμένου οφείλονται κυρίως οι συλλήψεις πολλών στελεχών και μελών του Κόμματος στην Αθήνα, τον τελενταίο καιρό. 2. Διαγράφει από μέλος του Κόμματος και παραδίνει στην κοινή περιφρόνηση σαν χαφιέ, πράκτορα της Ασφάλειας, τον Ανδρ. Λιβάνη ή Κωστόπονλο. Στη χαφιεδική δράση του οφείλονται κυρίως οι ομαδικές συλλήψεις εργαζομένων μεταξύ των οποίων και πολλά μέλη [και] στελέχη του Κόμματος στην Πάτρα.
Τον Μάρτιο του 1939 στιγματίζεται σαν προδότης ο Στ. Σκλάβαινας, ο άνθρωπος που ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ το 1936 είχε υπογράψει με τους Φιλελεύθερους το γνωστό Σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα.
Τον Οκτώβριο του 1951, αφού το ΚΚΕ είχε καταδικάσει σαν προδότες τους Σιάντο, Καραγιώργη, Βαφειάδη και άλλους, ο Ζαχαριάδης θα πει στην 2η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ:
Το κόμμα μας μίλησε ανοιχτά για τα λάθη του στο τελευταίο δεκάχρονο και ξεσκέπασε τους προβοκάτορες και προδότες σαν τους Σιάντο, Βαφειάδη και Καραγιώργη, τους οππορτουνιστές σαν τον Παρτσαλίδη, καθώς και τους σπιούνους και πράχτορες που τρύπωσαν μέσα στην ΕΔΑ
Κάτω από αυτές τις βαρύτατες κατηγορίες ο Μήτσος Παρτσαλίδης καθαιρείται επανειλημμένα, επανέρχεται και πάλιν καθαιρείται έως ότου το 1968, δώδεκα χρόνια μετά την καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη, αποσπάται από το ΚΚΕ το οποίο καταγγέλλει ως εξαρτημένο απόλυτα από τη Σοβιετική Ένωση και ιδρύει με άλλα στελέχη το ΚΚΕ εσωτ.
Είναι τυχερός. Διότι ο Κώστας Καραγιώργης, διευθυντής του «Ριζοσπάστη», μέλος της Κ.Ε. και αντιστράτηγος του ΔΣΕ στα βουνά, εξοντώνεται.
Ο Καραγιώργης στιγματίζεται σαν ταξικός εχθρός. Η ηγεσία του ΚΚΕ του καταμαρτυρεί ότι είναι προβοκάτορας και προδότης
Ανάλογες υπήρξαν οι κατηγορίες για τον Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα), που τώρα προβάλλεται από το σύνολο της Αριστεράς σαν είδωλο του ΕΛΑΣ.
Ο Άρης Βελουχιώτης κατηγορείται ανοικτά ως πράκτορας του Τίτο, που το 1945 είχε κάθε κρατικό συμφέρον να κρατήση αναμμένη την φωτιά του αντάρτικου στην Ελλάδα ώστε να μη προωθηθούν προς την Γιουγκοσλαβία τα συμμαχικά βρεταννικά στρατεύματα. Το αξιοσημείωτο είναι ότι κατηγορείται ως πράκτορας του Τίτο από τον άνθρωπο εκείνον ακριβώς —τον Ν. Ζαχαριάδη— που οργάνωσε το δεύτερο αντάρτικο στο Βελιγράδι με τον Τίτο, το στήριξε μέχρι τα τέλη του 1948 στην βοήθεια του Τίτο και έπαιξε το παιχνίδι του Τίτο.
Το 1952 συνελήφθη ο Νίκος Πλουμπίδης κορυφαίο στέλεχος του ΚΚΕ. Η ηγεσία του ΚΚΕ τον κατήγγειλε αμέσως σαν προδότη, χαφιέ της Ασφάλειας, προβοκάτορα και πράχτορα των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Ο Ν. Πλουμπίδης καταδικάστηκε εις θάνατον από το Στρατοδικείο, στήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα και εκτελέστηκε. Όταν ανακοινώθηκε η εκτέλεσή του, η ηγεσία του ΚΚΕ από το ραδιοσταθμό της «Η Φωνή της Αλήθειας» από τη Ρουμανία, κατήγγειλε ότι η εκτέλεση ήταν εικονική για να παραπλανηθεί ο Λαός και ότι ο Νίκος Πλουμίδης φυγαδεύθηκε στην Αμερική από τους πάτρωνές τους.
Η αποκήρυξη αυτή του Ν. Πλουμπίδη αποτέλεσε τον προπομπό και για τη δολοφονία από το κόμμα του Ν. Μπελογιάννη.
Αυτή υπήρξε (σ.σ περιληπτικά) η μοίρα των ηγετών του ΚΚΕ και αυτήν την ανταμοιβή επεφύλαξε το ΚΚΕ στα καλύτερα παιδιά του: την ατίμωση και τον θάνατο. Ο Ν. Ζαχαριάδης δεν απετέλεσε την εξαίρεση. Τρισήμισι χρόνια μετά τον λόγο του στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ επήλθε το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ. Ο μικρός Στάλιν του ΚΚΕ καθαιρέθηκε ατιμωτικά από το ΚΚΕ ως χαφιές, προδότης και πράχτορας του ταξικού εχθρού, εξορίσθηκε από την Κα Γκε Μπε και πέθανε σαν το σκυλί στην παγωμένη Σιβηρία.
Τα συμπεράσματα δικά σας…
http://ksipnistere.blogspot.de/2013/05/blog-post_167.html#more
Leave a Reply