ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

                                                                                                               22.12.2012

Η εποχιακη προκληση ειναι, η απο την βαση μεταβολη των δομων του παγκοσμιοποιημενου οικονομικου- και χρηματοπιστωτικου συστηματος, για να σταθεροποιθη αυτο συνολικα και για να διαμενονται τα πλεονασματα της ευημεριας πιο δικαια.

Δρ. Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Η Αλληλοανταλλαγη προ’ι’οντων και υπηρεσιων ονομαζεται οικονομια. Αναλογα με την  ανταλλαγη βασικων για την ζωη προ’ι’οντων ‘η περα αυτων απλα χρησιμων και ευχαριστων, χαρακτηριζεται η οικονομια, εφοδιαστικη οικονομια, οικονομια καλυψης πρωτων αναγκων ‘η υποκαταστατικη οικονομια στην πρωτη περιπτωση και κερδοσκοπικη οικονομια στην δευτερη περιπτωση. Η βασικη διαφορα μεταξυ της οικονομιας καλυψης πρωτων αναγκων και της κερδοσκοπικης βρισκεται στο οτι η πρωτη προσπαθει να καλυψη τις στοιχειωδεισ αναγκες των ανθρωπων ενω η δευτερη να ικανοποιηση την απληστια των ανθρωπων για οσο το δυνατον περισσοτερα κερδη, δηλαδη περισσοτερα χρηματα.

Το χρημα με βαση την αρχη δημιουργιας του ως «Ανταλλακτικου Μεσου» μεταξυ των καταναλωτων και της παραγωγης προ’ι’οντων οφειλει να εκπληρωνη την αποστολη του. Εαν λογω της τοκογλυφιας δεν ειναι σε θεση το ανταλλακτικο μεσο να εκπληρωση την αποστολη του, στην οποια ανηκει και η θεσμικα εξασφαλισμενη κυκλοφορια του, δεν εκπληπουν ποτε ο πληθωρισμος και ο αντιπληθωρισμος ως επισης και ο κυκλος των κρισεων και συγκυριων στην οικονομικη διαδικασια και κατ’ επεκταση στη κοινωνικη ειρηνη των εθνων που διασαλευεται απο την εκμεταλλευση. Η Δικαιοσυνη κατα την ανταλλαγη προ’ι’οντων απαιτει την διατηριση σε ολες τις συμβασεις την αρχη της ισοτητας, δηλαδη την ανταλλαγη ομοιων αξιων. Οπου επικρατει η ισοτητα στις ανταλλαγες προ’ι’οντων δεν υπαρχει κερδος. Οπου ομως δεν υπαρχει κερδος δεν υπαρχει και απωλεια. Η ανυπαρξια της δικαιοσυνης αυτης ειναι χαρακτηριστικη στην Ε.Ε. μεταξυ των χωρων «Γουρουνια = PIGS» και χωρων «Υαινες».

Κερδος σημαινε σε παλαιοτερες εποχες, η λεια του πολεμου, η οποια επιβαρυνει τον ηττημενο. Κερδος ‘η οφελος σημαινει σημερα στην πραγματικην σημασιαν της λεξεως την λεηλασιαν του αντιπαλου ‘η του διαπραγματευομενου  χωρις πολεμο. Οι δημιουργηθεισες απωλειες σε αυτον που υποχρεουται να πληρωνη τοκους (χρεωστης) σημαινει, οτι υποχρεουται με λιγωτερα χρηματα να εργαζεται περισσοτερο, τα δε παραγωμενα προ’ι’ονταν του να κλεβονται.

Δεν υπαρχει καμμια αργυρολογια, κανενα εγκλημα, κανενα τεχνασμα, καμμια μανουβρα, καμμια απατη, καμμια επιβαρυνση, καμμια διαφθορα που να μην ζη απο την μυστικοτητα. Κατα τον Allen Cary (1) ο Carrol Quigley στο βιβλιο του με τιτλο «Tragedy and Hoppe» αποκαλυψε οτι «κατα την διαρκεια των δυο παρελθοντων αιωνων, οταν οι ανθρωποι σχεδον παντου στον κοσμο απεκτησαν την ανεξαρτησια τους απο τις δυναστικες μοναρχιες, οι μεγαλες τραπεζικες οικογενειες της Ευρωπης και των ΗΠΑ ανετρεψαν στην πραγματικοτητα την ταση αυτη με την ιδρυση και εγκατασταση διεθνων τραπεζικων οικων, δηλαδη με την  εγκατασταση νεων δυναστειων».

Με τον ελεγχο της οικονομιας δια της βιομηχανιας και της πολιτικης δια των κυβερνησεων των κρατων που υπεταξαν με την τοκογλυφια και την τοκοδου- λεια, κατακτησαν ανεμακτα και για την αιωνιοτητα (;) τις  κεντρικες τραπεζες των εθνων.

Το απο τις ως ανω τραπεζικες οικογενειες ελεγχομενο οικονομικο συστημα του «ληστρικου καπιταλισμου» δρομολογηθηκαν για υποταγη, με την βοηθεια των προσφερομενων υπηρεσιων και καλοπληρωμενων δουλων τους εκ της πλεμπας της πολιτικης, οικονομιας, επιστημης και δικαιοσυνης και μελων ευγενων συνασπισμων ηλιθιων, δηλαδη της μασωνιας, ροταρυ, λα’ι’ονς, της λεσχης Μπιλντεμπεργκ, της ACFR, της τριμερους επιτροπης κ.α., τα εθνη του πλανητη μας και τεθηκαν τα θεμελια για την απορροφυση του χυμου της ζωης αυτων. Οι ανθρωποι μεχρι σημερα, λογω της σκοπιμης ανυπαρξιας καταλληλης παιδειας και σωστης πληροφορισης και της κυριαρχιας της νεας λογικης του Μοργκενστερν, που εκτοπισε την λογικη του Αριστοτελη, αδυνατουν να κατανοησουν τον τροπο συσσωρευσης του τεραστιου πλουτου των Μεγαλοτραπεζιτων.

Δεν ειναι σε θεση να κατανοησουν οτι νεοι αυτοι αδυστακτοι ληστες και δυναστες, τους απατουν και τους λεηλατουν απο παντου.

Ενω με την λογικη του Αριστοτελη η αναλυση αλλα και η αντιμετωπιση της απατης και της λεηλασιας τους ειναι ενα πολυ ευκολο πραγμα, ακομη και εαν παραμενει ακατανοητη για τους περισσοτερους ανθρωπους που  εχουν μυαλο και οχι αχυρο στο κεφαλι τους, η τραπεζικη και σκοπημα αποπροσανατολιστικη ορολογια. Η αποδοχη του τοκου ειναι βασικα, αναμφισβητητα και απαραδεικτα ανηθικη πραξη και οδηγει χωρις απελευθερωτικες δυνατοτητες, αιωνια στην δουλεια της τοκογλυφιας.

Ορισμενες απο τις κυριωτερες μεθοδους απατης και λεηλασιας των ανθρωπων και κρατων εχουν ως εξης (2):

1. Κυκλικα και ρηγματικα εμφανιζομενες υψηλες οικονομικες συγκυριες. Στην εργασιακα ληστρικη καπιταλιστικη οικονομια, μετραει μονο η διαθεση και η πωληση των προ’ι’οντων της παραγωγης και οχι η απασχολιση των ανθρωπων για εξασφαλιση των αναγκων της ζωης τους.

Το ενδιαφερον συγκενρωνεται στην επενδυση των κεφαλαιων και στα επιχειρηματικα κερδη. Τεχνικες και απο τις «κεντρικες τραπεζες σχεδιασθεντες οικονομικες κρισεις» δεν κοστιζουν στις τραπεζες τιποτε.

Αντιθετα, καθε καθε οικονομικη υφεση βυθιζει τον προ’υ’πολογισμο ενος κρατος στα χρεη, προς οφελος των μεγαλοτραπεζιτων.

1. Με την εγκαθιδρυση ανεξαρτητων απο τις κυβερνησεις των εθνων και εξαρτωμενες μονο απο τους ιδιωτες «Κεντρικες Τραπεζες», εκβιαζ0νται οι πολιτικοι καθε χωρας (η Πλεμπα) για να αυξανονται συνεχως τα χρεη μιας χωρας, με αποτελεσμα την πληρωμη τερασρτιων τοκοχρεολυσεων σε βαρος των φορολογουμενων πολιτων. Το οτι οι ετσι ονομασθεισες «εθνικες κεντρικες τραπεζες» δεν ειναι τιποτε αλλο απο οργανα των μεγιστανων του χρηματος παραμενει στους περισσοτερους πολιτες που πληρωνουν φορους, λογω χαμηλης παιδειας, ενα ακατανοητο θεμα.

      Και πανω σε αυτο πονταρουν οι ληστες της ανθρωποτητας και του ανθρωπισμου.

1. Το προνομοιο της κυκλοφοριας του χρηματος ακομη και σε διεθνες επιπεδο απο ιδιωτες διεθνεις τραπεζιτες για να τροφοδοτουν δηθεν την οικονομια με ρευστο και απαραιτητο χρημα, ειναι το καρκινωμα ολων των οικονομικων κρισεων. Η τυπωση του χαρτονομισματος με την πληρωμη τοκων απο τα κρατη για να το αποκτησουν, ειναι το πρωτο βημα της λεηλασιας των λαων που ακολουθει. Δια της αυξησεως απο την κεντρικη τραπεζα των τοκων δανεισμου του χρηματος, που η ιδια τυπωσε, ειναι σε θεση αυτες να μανιπουλαρουν τα παντα προκειμενου να μεγιστοποιη-σουν τα κερδη τους. Με την αυξηση τον τοκων δανεισμου δημιουργουν μια αισθητη μειωση της κυκλοφοριας του χρηματος που οδηγει σε μια επισης τεχνικη οικονομικη υφεση. Μερικα απο τα αποτελεσματα της υφεσης ειναι η κατακορυφος πτωση των τιμων των ακινητων τα οποια αγοραζουν με ψευτοδεκαρες για να τα πωλησουν μετα σε υψηλες τιμες και να κερδισουν ετσι γιγαντιαια μεγαλα χρηματικα ποσα.

1. Τα χρηματιστηρια κατα την θεωρια του ληστρικου καπιταλιστικου συστηματος υπηρετουν τον σκοπο να διαθετουν γρηγορα στην πραγματικη οικονομια τα χρηματικα ποσα που αυτη χρειαζεται. Η εκδοση των σχετικων μετοχων των εταιρειων που εχουν εγγραφει στο χρηματιστηριο ειναι αποκλειστικο προνομοιο των τραπεζων. Πολυ ευχαριστως επενδυουν οι εμπορικες τραπεζες χρηματα οι ιδιες για την αγορα μετοχων εταιρειων στις διοικησεις των οποιων εχουν τους συνεργατες τους για τις σχετικες αναγκαιες πληροφοριες. Με κατοχη μολις 10 % των μετοχων μιας εται-ρειας περναει αυτη ουσιαστικα στην κατοχη τους. Με το συστημα της χιονομπαλας μπορουν να δημιουργησουν μετα, μονοπωλια -φουσκες που στην καταλληλη στιγμη τις σπαζουν για να μεγιστοποιησουν τα ληστρικα τους κερδη.

1. Δεν ειναι σημερα η κυριος κυνητηριος δυναμη  του ληστρικου καπιταλιστικου συστηματος , η καλυψη των πραγματικων αναγκων της ζωης των ανθρωπων. Μονο η «αποδοτικη ζητηση» στις κεφαλαιακες αγορες του ληστρικου καπιταλιστικου συστηματος ειναι αυτο που μετρα. Το ΔΝΤ και η «παγκοσμια τραπεζα», ως στην ουσια η «ενωμενη παγκοσμια κεντρικη τραπεζα», λειτουργουν με βαση την μεγιστοποιηση του κερδους.

2. Σε καμμια περιπτωση δεν καταπολεμουν τα αιτια μιας οικονομικης κρισης, οπως συμβαινει για παραδειγμα σημερα στην Ελλαδα, στην οποια τα αιτια ειναι οι πορνες και τα μπασταρδα της πολιτικης οικογενειοκρατιας με τα εξαπτερυγα τους. Καταπολεμουν τον σε τραγικη κατασταση ευρισκομενο ελληνικο λαο για να τον ισοπεδωσουν τεκλειως οικονομικα και μετα για να τον εξοντωσουν πολυ ευκολα και αλυπητα, κατω απο τα ματια της τελειως ανικανης και γι’ αυτο διαβρωμενης ηγεσιας των Ενοπλων Δυναμεων και της τυφλης πορνης θεας που αλληθωρι- ζει και που εχει το θρασσος να ονομαζεται δικαστικη εξουσια.

1. Απο τοτε που οι ιδιωτες μεγιστανοι του χρηματος με την πλεμπα τους στην πολιτικη, οικονομια, δικαστικη εξουσια κ.α. κατωρθωσαν να ελεγχουν τις κετρικες τραπεζες των ΗΠΑ (Fed), Ε.Ε. (ΕΚΤ) και των χωρων μελων της Ε.Ε., (Η τραπεζα Ελλαδος στην Ελλαδα δεν ειναι ελληνικη ! Ο εκαστοτε διοικητης αυτης ειναι Εβραιος !) μετακινηθηκε το κεντρο βαρος των οικονομικων- και χρηματοπιστωτικων χειραγωγησεων απο εθνικο σε διεθνες επιπεδο. Με μειωσεις ‘η αυξησεις των τοκων των αναγκαστικων κρατικων δανεισμων και με τις απατεωνειες των τριων οργανισμων αξιολογησης δανειοληπτικης ικανοτητας που υπηρετουν αποκλειστικα τα συμφεροντα τους, δεν χρειαζεται να κανουν τιποτε αλλο οι μεγιστανοι του χρηματος για να μεγιστοποιησουν τα κερδη τους.

Τα σπασμενα τα πληρωνει παντοτε ο φορολογουμενος, δηλαδη ο ειλωτας νεας μορφης της εποχης μας.

1. Οποιος εχει μυαλο στο κεφαλι του και οχι αχυρο και παρακολουθει αναλυτικα τα παγκοσμια δρωμενα, διαπιστωνει, οτι πισω απο καθε οικονομικη υφεση ‘η αναπτυξη, κρυβονται τα βρωμικα δακτυλα των μεγιστανων του χρηματος.

    8.   Καθε πολεμος, μικρος ‘η μεγαλος, στην πραγματικοτητα ειναι η συνεχεια των κερδοφορων τραπεζικων δραστηριοτητων με αλλα μεσα. Οι τραπεζες των μεγιστανων του χρηματος κερδιζουν πολλαπλα και απο ολες τις εμπολεμες χωρες. Οι αντιπαλοι πληρωνουν τα δανεια τους με τους τοκους και προ’υ’ποθεσεις που μονο οι δανειοδοτες καθωριζουν.

Με τον τροπο αυτο μεταβληθηκαν οι μεγαλυτερες τραπεζικες οικογενειες της Ευρωπης και των ΗΠΑ στα πιο μυστικα και επικινδυνα για την ανθρωποτητα κεντρα εξουσιας. Χρησιμοποιουν το χρημα που καταχρηστικα τα κεντρα αυτα τυπωνουν, οπως ενα ηλεκτρικο ρευμα το οποιο εκπεμπουν και το οποιο επιστρε-φει με μια πολυ μεγαλυτερη ταση απο τους «συν τοκους» πισω. Ελεγχουν τα δανεια των εθνων που τα εξαναγκαζουν να παιρνουν, κατευθυνουν την πολιτικη των κυβερνησεων και κρατουν την μοιρα των λαων στα βρωμικα χερια τους.

Ολες και δηθεν μοντερνες οικονομιες του «ληστρικου καπιταλισμου» επιβαρυνονται με τους «συν τοκους» των μεγαλοαπαταιωνων μεγαλοτραπεζιτων

Το παχνιδι παιζονταν και συνεχιζει να παιζεται με στοχο την υποχρεωτικη υπερ-  χρεωση των κυβερνησεων των εθνων και των απολυτο ελεγχο αυτων. Οσο καιρο διαρκει η μεχρι σημερα πολιτικη των αδιστακτων δραστηριοτητων των θεσμων του «ληστρικου καπιταλισμου» και δη

α.   του διεθνους νομισματικου ταμειου (ΔΝΤ) για οικονομικες αναδιαρθρωσεις

β.   της παγκοσμιας τραπεζας για επενδυσεις και οικονομικη εξελιξη κ.α. τοσο καιρο θα απομακρυνονται οι εποχιακες προκλησεις απο τις υποαναπτυκτες σκεψεις μιας μικρης μειονοτητας απαταιωνων και των εξαπτερυγων αυτων, χωρις τιποτε να αλλαξη απο τα χαρακτηριστικα του σημερινου κοσμου.

α.   Επιστημη χωρις Σοφια

β.   Τεχνολογια χωρις πνευματικη Ενεργεια

γ.   Βιομηχανια χωρις Οικολογια και

δ.   Δημοκρατια χωρις ηθος και ηθικη, αλλα με πνευματικη Ανεπαρκεια,  ανευ Ριζων, Απανθρωπη, με Μοναξια και χωρις Αξιες και με κυριαρχια της Απελπισιας.  τα οποια θα παραμεινουν και χαρακτηριστικα του κοσμου του αυριον. Στον κοσμο αυτον οι αυριου οι εργαζομενοι βυθιζονται πιο βαθεια στον ανταγωνισμο της μισθωτης εργασιας και κατ’ επεκταση σε μιαν παγκοσμια πτωση του

τμηματος εργασιακου εισοδηματος στο ΑΕΠ. Το ΔΝΤ θα συνεχιζει να παραχωρη την ετσι ονομασθεισα οικονομικη βοηθεια του στις χωρες που εκβιαστικα χρεωθηκαν με εκβιαστικους ορους και με αποκλειστικη επιβαρυνση των φορολογημενων, αντι την στηριξη αυτων με επιδοτησεις. Οσο καιρο οι λαοι των εθνων διατηρουνται σε χαμηλο πνευματικο επιπεδο για να παραπληροφορουνται πιο αποτελεσματικα απο τα διαβρωμενα ΜΜΕ και να ληστευονται αλυπητα και δεν αντιδρουν κοσμογονικα και αιματερα, δεν θα αποτειναξουν ποτε τον ζυγο που τους υποβληθηκε υπουλα. Αποτελει ψευδος και υποκρισια μεγιστου βαθμου η «δημοκρατικη και οικονομικη αλληλεγγυη» μεταξυ των χωρων μελων της Ε.Ε. Οι χωρες «Υαινες» εντος της Ε.Ε. εργαζονται με πρωτη την Γερμανια ( η χωρα αυτη ποτε μετα το 1945 δεν απεκτησε την ανεξαρτησια και την εδαφικη της ακεραιοτητα) αποκλειστικα για τα συμφεροντα των μεγιστανων του χρηματος. Τοσο στην Γερμανια οσο και εντος της Ε.Ε. κυβερνα μια υπουλα καλυμενη κατω απο τον δημοκρατικο μανδυα «Δικτατορια της χειριστης μορφης», που σημερα μας δειχνει ειδικα εμας τους Ελληνες το πραγ-ματικο της προσωπο.

Ο «Τοκος» ειναι συνεπως ενας απο τους κεντρικους νευρωνες με στοχο την λεηλασια των οικονομιων των εθνων δια του «ληστρικου καπιταλιστικου οικονομικου συστηματος». Ο Τοκος αφηνει καθημερινα να κυκλοφορουν παγκοσμια δισεκατομμυρια χρηματικα ποσα, λεηλατει κρατη οπως το 1989 την DDR και σημερα την Ελλαδα, οδηγει τραπεζιτες, επενδυτες και κατασκευαστες σε ελπιδοφορες επιτυχιες ‘η ανεπανορθωτες καταστροφες και απογνωση, ειναι διεθνης και στενα συνδεδεμενος με τον ληστρικο καπιταλισμο.

Τι ειναι, κατα αυστηρα νοηματικο τροπο, ο Τοκος;

Τοσο στον τοκο δανειου οσο και στον τοκο του κεφαλαιου διαχωριζεται μεταξυ του ακαθαριστου και καθαρου τοκου.

Ο ακαθαριστος τοκος ειναι το συνολο των εσοδων, που μερικες φορες χαρακτηριζεται ως «τοκος». Αυτος περιεχει ενα ασφαλιστρο ρισκου, εναν κυριο μισθο ως αποζημιωση του ρισκου του επιχειρηματια, ενα ιδιαιτερο κερδος απο τυχαια συγκοινωνιακα πλεονεκτηματα και πολλες φορες και επιχειρηματικο μισθο. Εαν απο τον ολικο ακαθαριστο τοκικο εισοδημα αφαιρεθουν ολες οι προαναφερθεντες σειρες τοκων, προκυπτει ο καθαρος τοκος. Οτι παραμενει αποτελει τον καθαρο δανειοδωτικο τοκο, οταν προκειτα για δανειο και τον κεφαλαιακο τοκο οταν προκειτα για συναλλαγη κεφαλαιου. Το κεφαλαιο που φερνει τοκους αυξανει στην αρχη σιγα σιγα. Επειδη ομως η αυξηση της δοσης συνεχως επιταχυνεται, το χρεος αυξανεται τοσο γρηγορα που ουτε μπορει να φαντασθη καποιος. Ο μαγικος αυτος τροπος αυξησης του χρεους του κεφαλαιου δανειου περιγραφεται στο εξης παραδειγμα:

«Με 7 εως 8 % τοκους διπλασιαζεται το κεφαλιο ‘η το χρεος ενος κρατους ηδη μετα 10 χρονια, δηλαδη το αθροισμα των ετησιων τοκων μετα 10 χρονια ισοδυναμει με το αρχικο κεφαλαιο. Ο πιστωτης π.χ. ο τραπεζικος οικος Rothschild ο οποιος το ετος 2000 εδωσε στον χρεωστη Ελλαδα ενα δανειο 1 δις. Ευρω, μποσε το ετος 2010 ακομη και εαν η Ελλαδα πληρωσε μονο τους τοκους των 10 ετων να δανειση στον χρεωστη Ισπανια παλι 1 δις. Ευρω. Στα βιβλια του μπορει να συμπεριλαβει ο πιστωτης (ο τραπεζικος οικος Rothschild) μετα απο 10 χρονια 2 δις. Ευρω, δηλαδη 1 δις. Ευρω τοκους που ελαβε απο την Ελλαδα και

1 δις. Ευρω ενεργητικο στον χρεωστη Ελλαδα, η οποια για την καταση αυτη ειναι υποχρεη στον πιστωτη. Υποχρεη σημαινει, οτι καθε αλλη εμπορικη δραστηριοτητα της Ελλαδος πρεπει να τυχει την εγκριση του τραπεζικου οικου Rothschild.

Μετα απο αλλα 10 χρονια (2020) ο πιστωτης (ο τραπεζικος οικος Rothschild) ελαβεν, εαν οι χρεωστες Ελλαδα και Ισπανια ειναι σε θεση να πληρωσουν μονο τους τοκους, απο την Ελλαδα και την Ισπανια απο εκαστοτε 1 δις. Ευρω, δηλαδη 2 δις. Ευρω, τα οποια δανειζει απο 1 δις. Ευρω την Πορτογαλια και Ιρλανδια.

Ο πιστωτης (ο τραπεζικος οικος Rothschild) μπορει να συμπεριλαβη στα βιβλια του 4 δις. Ευρω, ( 2 δις. Ευρω τοκους που ελαβε και ξαναδανεισε τοκους και 2 δις. Ευρω ενεργητικα στην Ελλαδα και στην Ισπανια που για την κατασταση αυτη παραμενουν υποχρεοι στον πιστωτη. Το συστημα δανειοδοτισης συνεχιζεται. Μετα 30 χρονια (2040) μπορει ο πιστωτης (ο τραπεζικος οικος Rothschild) να συμπεριλαβη στα βιβλια του 8 δις. Ευρω και να εχη 4 χρεωστες (Ελλαδα, Ισπανια, Πορτογαλια και Ιρλανδια) οι οποιο ειναι ταυτοχρονα και υποχρεεις.

Και μετα 40 χρονια, δηλαδη το 2050, κατεχει ο πιστωτης (ο τραπεζικος οικος Rothschild) μια περιουσια υψους 16 δις. Ευρω, ενω το 2010 αρχισε με μονο

1 δις. Ευρω και ταυτοχρονα μπορει σε 8 χρεωστες (Ελλαδα, Ισπανια, Πορτογαλια, Ιρλανδια, Ιταλια, Βουλγαρια, Ρουμανια και Κροατια) να επιδρα αποφασιστικα σε καθε αλλη εμπορικη συναλλαγη των χωρων αυτων. Ο τραπεζικος οικος Rothschild αφηνει το χρημα να δουλευη μονο του! Με χαμηλοτερους τοκους δεν αλλαζει τιποτε αλλο απο την επιμηκινση του χρονου αποπληρωμης του χρεους».

Μακροχρονια ομως, οπως ηδη διατυπωθηκε, δεν ειναι το οικονομικο οφελος το μοναδικο κερδος! Η Επιρροη μπορει να επεκταθη περαν απο την εμπορικη, στην οικονομικη και σε πολιτικη επιρροη. Σε ολες τις θεσεις κλειδια του χρεωστη τοποθετουντα πειθηνια και καλοπληρωμενα οργανα του πιστωτη απο τις γνωστες οργανωσεις της Μασσονιας, της CFR, της ΑCFR, της Τριμερους Επιτροπης, των λεσχων Μπιλτεμπεργκ, Ροταρυ, Λα’ι’ονς και απ’ οτι αλλο απο τους συνασπισμους των ηλιθιων υπαρχει. Τα καθυκια αυτα αποτελουν την γνω- στη και διαβρωμενη «Πλεμπα» των Μεγαλοτραπεζιτων. Οι ανθρωποι αυτοι χωρις ιχνη χαρακτηρα της πολιτικης, οικονομιας, ΜΜΕ, δικαιοσυνης και της  επιστημης ξεπουλιουνται πολυ φθηνα και μπορουν ακομη οι ιδιο να ξεπουλησουν και την μανα τους αφου ξεπουλουν πολυ φθηνα την πατριδα τους. Αυτο που τους ενδιαφερει ειναι το χρημα, η κοινωνικη τους αναβαθμιση και η καθη- μερινη προβολη τους απο τα ηλεκτρονικα ΜΜΕ.

Η τραγικη κατασταση που επικρατει σημερα στην Ελλαδα επεκτεινεται και στην δημοκρατικη δηθεν Ε.Ε. Στις βουλευτικες λιστες των μελων κρατων για την Ε.Ε. συμπεριλαμβανονται κατα αποκλειστικοτητα μονο μελη απο τους αναφερθεντες συνασπισμους των ηλιθιων. Το ευρωπα’ι’κο κοινοβουλιο αλλα και τα αλλα θεσμικα οργανα της Ε.Ε. αποτελουνται απο ομοιδεατες εκ των συνασπισμων των ηλιθιων, των πειθηνιων οργανων των μεγαλοτραπεζιτων.

Σε τιποτε σημερα δεν διαφερει η Ε.Ε. απο την πρωην Σοβιετικη Ενωση !

Ειναι ενα ομοιωμα καλυμενο με δημοκρατικο μανδυα !  Οι πολιτικοι της Ε.Ε. μπορουν να κυματιζουν την ιδεωδη μπλε σημαια με τα κιτρινα αστε-ρια, η Ευρωπη ομως παραμενει μια μακρινη πραγματικοτητα, αν δεν ειναι ηδη ενας εφιαλτης με τον οποιο πειραματιζονται απο καιρο τα πειραματο-ζωα της κοινοτικης πολιτικης.

Επειδη οι μεγαλοπιστωτες στα παρατηματα τους ανα τον κοσμο δεν εχουν κανενα ενδιαφερον να μειωσουν την επιρροη τους σε ολα τα κρατη δια μεσω της πειθηνιας πλεμπας, δεν ενδιαφερονται τοσο για την επιστροφη του αρχικου χρεους. Εχουν οσο χρημα θελουν, αφου οι ιδιοι το τυπωνουν. Τους ενδιαφερει αποκλειστικα η δουλικη εξαρτηση των χρεωμενων κρατων. Και αυτο πρεπει να σπαση με κρατικιοποιηση στην πρωτη φαση ολων των κεντρικων τραπεζων !

Κατα ποιον τροπο ο τοκος καταστρεφει τον αρχικο σκοπο του χρηματος ως ανταλλακτικου μεσου, περιγραφει ο Αριστοτελης στην «Πολιτεια» του.

Η τοκογλυφια στην ελληνικη αρχαιοτητα περιφρονουνταν και μισουνταν απ’ ολους τους μεγαλους στο πνευμα ανδρες.

Το ληστρικο καπιταλιστικο συστημα επεδρασε αποφασιστικα στο να αντιμετωπιζουν οι ανθρωποι την παραγωγη σαν μια δραστηριοτητα που βασιζεται αναγκαστικα στην υποχρεωτικη κοινωνικη συνεργασια και να πιστευουν πως μονο το κεφαλαιο μπορει να την προαγει, ενεργοποιωντας αυτο το αλλιωτικο, ιδιαιτερο εμπορευμα, που ειναι η εργατικη δυναμη. Ο τομεας παραγωγης εμπορευματων που τελει υπο επιταχυνομενη αναπτυξη ειναι αυτος των πρ’ι’οντων τριτου τυπου, δηλαδη των προ’ι’οντων καταναλωσης και παραγωγης, προσιτα και αμεσα χρησιμοποιουμενα κατα ατομικο ‘η συλογικο τροπο ασχετα με την πειθαρχια της κοινωνικης συνεργασιας. Στο μελλον τα εμπορευματα αυτα θα παρουσιαζουν στο ληστρικο καπιταλιστικο συστημα μια πληρη συγχυση οσον αφορα τον καθορισμο ενος οριου μεταξυ του εργασιακου χρονου της μισθωτης εργασιας και του ελευθερου χρονου. Η ελευθερη ανθρωπινη δραστηριοτητα ειναι κοινωνικα και αμεσα χρησιμη και περαν απο καθε συνεργασια και διαιρεση του ληστρικου καπιταλιστικου συστηματος, δηλαδη περαν απο την μια της μισθωτης εργασιας.

Το ληστρικο καπιταλιστικο συστημα βασιζεται στον ριζικο διαχωρισμο αναμεσα στην λειτουργια παραγωγης και λειτουργια καταναλωσης. Η λειτουργια παραγωγης αποφασιζε μονομερως για την καταναλωση η οποια ομως σιγα σιγα μεταβαλλει το προσωπο της και ανακτα ενα μερος της εξουσιας που ασκουσε πληρως στις προκαπιταλιστικες κοινωνιες επι της παραγωγικης διαδικασιας. Προ’ι’οντα και δραστηριοτητες που ειχαν αρχικα αποκλειστει απο την καπιταλιστικη παραγωγη και ανταλλαγη και περιοριστει στην μη οικονομικη σφαιρα της οικιακης αυτοπαραγωγης π.χ. ενδυση, φροντιδες σπιτιου, οικιακες εργασιες, παραγωγη ειδω διατροφης κ.α. σταδιακα προσελκυθηκαν. Ο σημερινος κλονι- σμος των τριων στυλοβατων της ληστρικης καπιταλιστικης ταξης, δηλαδη της βιομηχανικης ηγεμονιας, της εκμεταλλευσης της εργατικης δυναμης και του υπερκαθορισμου της καταναλωσης απο την παραγωγη, αμφισβητει πλεον την δυναμικη του ληστρικου καπιταλιστικου συστηματος. Εαν επιτευχθει και τεθει η βιομηχανικη αναγκαιοτητα στην υπηρεσια των αυτονομων διαδικασιων με εναν καινουργιο τροπο παραγωγης κοινωνικου πλουτου, ο απελευθερωμενος απο την μισθωτη εργασια χρονος των ανθρωπων θα αφιερωθει σε δραστηριοτητες για ιδια χρηση που θα καταλαμβανουν αποφασιστικες θεσεις στην ζωη τους.

Τα δεσμα του ληστρικου καπιαλιστικου συστηματος, η εμπορευματοποιηση των κοινωνικων σχεσεων μεσω της μισθωτης εργασιας και το οφελος που πρεπει  υποχρεωτικα να αποκομισθη απο καθε συναλλαγη πρεπει να σπασουν εστω και δυναμικα για εξοδο απο την κοινωνικη κριση που δειρχεται σημερα η ανθρωποτητα. Σημερα ο απελευθερωμενος απο την μισθωτικη σκλαβια χρονος λογω της μεγαλης ανεργιας, ειναι χρονος φυλακισμενος στην φτωχεια, στην ελλειψη κοινωνικοτητας και στην πληξη, δηλαδη ειναι ενας νεκρος χρονος. Για να αυτο-παραγει κανεις σημερα χρειαζεται χρημα και χρειαζεται να μπορη να οργανωση ελευθερα την δραστηριοτητα του. Το χρημα ομως που ελεγχεται απο τον λη-στρικο καπιταλισμο δεν παρεχεται ουτε στον ανεργο, ουτε στον μισθωτο.

Ιδου η σημερινη κριση που διανυει η Ελλας. Για να λειτουργηση σημερα η ελληνικη κοινωνια χρειαζεται απαραιτητα τα ατομα που πιστευουν οτι οι ατομικες αυτο- νομες δραστηριοτητες συμβαλλουν αποφασιστικα στον εμπλοτισμο του κοινω-νικου συνολου. Εκ των ως ανω προκυπτει οτι η ανατροπη της παραγωγικης ροης του κοινωνικου πλουτου προ’υ’ποθετει την ανατροπη της ροης της πολι-τικης εξουσιας, της δουλοπρεπους πλεμπας των μεγιστανων του χρηματος.

Σημερα η ετσι ονομασθεισα δημοκρατια χρησιμευει κατα κυριο λογο στην νομιμοποιηση του ληστρικου καπιταλισμου, προσφεροντας στις εργαζομενες ταξεις μια απατηλη εξουσια που αφηνει ανεπαφη την εξαιτερικα ανιση κατανομη του κοινωνικου πλουτου και της εξουσιας σε ολα τα επιπεδα.

Ειδικα για την Ελλαδα, εναποκειται σε μια κοινωνικη επανασταση να εξασφα-λιση την νομιμοποιηση ενος νεου τυπου κοινωνικου ελεγχου και να προδιαγρα-ψη τα συστατικα στοιχεια καταργησης της μισθωτης εργασιας, επικρατησης της σφαιρας αμεσης κοινωνικης ωφελειας και ακεραιοτητας της εξουσιας των αυτο-νομιων. Η Ελλας χρειαζεται ενα νεο κοινωνικο συμβολαιο. Το κοινωνικο  φαντασιακο της πολιτικης της Μεταπολιτευσης καταστραφηκε, η λειτουργια του βεβηλωθηκε αμετακλητα. Η ελληνικη κοινωνια του 21^ου αιωνα πρεπει να αποκτηση τα μεσα για αφοσιωση στον ελεγχο των κοινωνικων σχεσων, στις υποθεσεις της πολιτειας, απο την στιγμη που το κεκτημενο επιπεδο του ελεγχου της σχεσης του ανθρωπου με την φυση θα απελευθερωσει χρονο, νοημοσυνη και ενεργεια, απο την στιγμη κυριως που οι Ελληνες θα καταφερουν να αντι- στρεψουν τις προτεραιοτητες στην παραγωγικη ροη του κοινωνικου πλουτου, προκειμενου να ικανοποιησουν τις αναγκες της αμεσης κοινωνικης ωφελειας.

Σε αντιθεση, αντι να διασκορπιζονται οι δυναμεις στην κατευθυνση μιας εγκληματικης διασπασης, νομισματικος πληθωρισμος απο την μια πλευρα, κριση της σημερινης οικονομιας απο την αλλη, αποτυχια της πολιτικης αντιπροσωπευσης απο την μια, δυαδισμος και οπισθοδρομηση της κοινωνιας των πολιτων απο την αλλη κ.α. πρεπει να αντιστραφουν εστω και δυναμικα οι προτεραιοτητες στην παραγωγικη ροη του κοινωνικου πλουτου. Η δυνατοτητα αυτη διαγραφεται κατα απολυτο τροπο σαν την λυση στην ρηξη ατομου-κοινωνιας που δεν ειναι συγκυριακη αλλα δομικη. Η σημερινη ελληνικη ψευδοδημοκρατια δεν παραγει τους κοινους παρανομαστες που θα μπορουσαν να παρασυρουν τα ατομα σε μια συνενωση κοινωνικων δυναμεων που διεκδικουν το δικο τους μεριδιο εξουσιας στην διαχειριση της ελληνικης κοινωνιας. Απαιτειται μια ρυθμιστικη πολιτικη αρχη που να μπορη να αντικαταστηση την σημερινη ψευδοδημοκρατικη αρχη, να συγκεντρωση, να νομιμοποιηση και να ενεργοποιηση καθε τι που η ψευδο-δημοκρατικη αρχη δεν μπορει πλεον να ενσωματωση.

Η κοινωνικες δυναμεις των αυτονομιων θα μπορουσαν να γινουν η πρωτες  σταγονες της βροχης, πριν απο την καταιγια, για την επανακατακτηση των κεντρικων τραπεζων, απο τα εθνη! Αυτες θα γινουν οι πρωτες πετρες της κατολισθησης για την ισοπεδωση της εξουσιας των μεγιστανων του χρημα-τος και για την απελευθερωση απο την σκλαβια του δανεισμου και της τοκογλυφιας !

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou                                               Bleibergweg 114

                                                                                                   D-40885 Ratingen

                                                                                           Tel.+Fax: 02102 32513

                                                                                 E-Mail: chaziteo@t-online.de

Βιβλιογραφια

1. Allen Gary «Die Insider», 8 Auf. Wiesbaden 1989

2. Mullins/Bohlinger «Die Machtergreifung der Hochfinanz und ihre

                                       Folgen».

                                            Sonderausgabe Struckum o. j. (1984)

…………………………………………………………………………

Kredit- und Zinssklaverei. Wie der Lebenssaft der Nationen ausgesaugt wird

Die epochale Herausforderung wäre, die Strukturen des globalen Wirtschafts- und Finanzsystems von Grund auf zu verändern, um es insgesamt stabiler zu machen und die Überschüsse des Wohlstands gerechter zu verteilen

von Dr. Georg Chaziteodorou

Den wechselseitigen Austausch von Gütern und Dienstleistungen bezeichnet man als Wirtschaft. Je nachdem, ob lediglich lebensnotwendige, oder auch über den Grundbedarf hinausgehende bloß nützliche oder gar angenehme Güter erzeugt und getauscht werden, spricht man von einer Versorgungs-, Bedarfsdeckungs- oder Subsistenzwirtschaft im ersteren und von einer Erwerbswirtschaft im letzteren Fall. Der tiefgreifende Unterschied zwischen Versorgungswirtschaft und Erwerbswirtschaft liegt darin, dass bei der Versorgungswirtschaft die Befriedigung elementarer Bedürfnisse, bei der Erwerbswirtschaft hingegen die Aneignung, von möglichst viel Geld im Mittelpunkt steht.

Das Geld vom Prinzip her hat als «Tauschmittel» zwischen Konsum und Produktion seine Arbeitsdienstpflicht zu erfüllen. Wenn es sich dieser Pflicht durch die Wucherung nicht erfüllen kann, wozu die institutionelle Zirkulationsgarantie seine Liquidität gehört, hören Inflation und Deflation sowie der Zyklus von Krisen und Konjunkturen im Wirtschaftsprozess überhaupt nicht auf, und der Völkerfrieden, bedingt durch die Ausbeutung, kann nicht gewahrt werden! Die Gerechtigkeit beim Tausch verlangt, dass in allen Verträgen Gleichheit herrscht, d.h. dass gleiche Werte gegeben und empfangen werden. Wo Gleichheit herrscht ist kein Gewinn. Wo es aber Gewinn auf der einen Seite gibt, gibt es auf der an deren Seite ebensoviel Verlust. Das beobachten wir heute besonderes stark bei der EU.

Gewinn bedeutet ursprünglich die Beute im Krieg, welche auch nur auf Kosten anderer gemacht wird. Gewinn oder Profit bedeutet heute im eigentlichen, strengen Sinne des Wortes Beutemachen ohne Krieg. Der angerichtete Verlust bei demjenigen, der die Zinsen zu zahlen hat, bedeutet, dass der Schuldner Mehrarbeit mit wenigem Geld zu leisten hat und seine Früchte gestohlen werden.

Es gibt keine Gaunerei, kein Verbrechen, keinen Kniff, keinen Trick, keinen Schwindel, kein Laster, das nicht von Geheimhaltung lebt. Nach Allen Cary (1) offenbart Carrol Quigley in seinem Buch «Tragedy and Hope», dass «im Verlauf der beiden zurückliegenden Jahrhunderte, als die Menschen überall in der Welt schrittweise ihre politische Unabhängigkeit von den dynastischen Monarchien gewannen, die größten Bankier-Familien Europas und der USA in Wirklichkeit den Trend umkehrten, indem sie durch die Bildung internationaler Finanzkombinate neue Dynastien politischer Kontrolle errichteten» und damit durch die wirtschaftliche Kontrolle über die Industrie und die politische Kontrolle über die Regierungen, die «Kredit- und Zinssklaverei der Nationen für alle Ewigkeiten (?) etablierten, in dem sie die Notenbanken (Zentralbanken) in ihren Besitz brachten».

Das von diesen Familien geleitete Wirtschaftssystem des «Raubkapitalismus», wurde erschaffen, um die Nationen dieser Welt mit Hilfe der Dienstleistenden und gut bezahlten Knechte (Plebs), den Regierungen dieser Welt, den Lebenssaft auszusaugen. Die Menschen bis heute, durch die absichtlich fehlende richtige Bildung, überhaupt nicht fragen, auf welche Weise eigentlich die aussergewöhnliche Geldvermehrung der größten Bankier-Familien zustande kommt. Sie wollen überhaupt nicht Wahr haben, dass sie von der internationalen Hochfinanz nach Strich und Faden betrogen und ausgeplündert werden. Sie merken es kaum und nach der neuen Logik sind sie auch total unfähig geworden es zu begreifen. Dabei wäre es so einfach, die fundamentale, unleugbare, durch nichts weg zudiskutierende Unsittlichkeit des Zinsnehmens einzusehen, wenn man im Kopf statt Stroh, Gehirnmasse hätte. Dann hätte man die Fähigkeit, die Möglichkeiten der Hochfinanz, durch betrügerische Operationen großen Stils in Bankensystem, an der Börse und vor allem mittels der Zentralbanken auf Kosten ganzer Nationen unvorstellbar große Gewinne einzustreichen, auch ohne Kenntnis der zahllosen bank- und börsentechnischen Einzelheiten zu verstehen. Hier sind die

manipulativen Grundmuster durchschaubar (2):

Zyklisch auftretende Konjunktureinbrüche. In der arbeitsteiligen raubkapitalistische Wirtschaft geht es nicht darum, die Menschen zu beschäftigen, ihnen Arbeit und Brot zu geben, sondern es geht um den Absatz, den Verkauf der Produkte. Das Interesse daran geht von der Kapitalanlage und dem Unternehmergewinn aus. Moderne, insgeheim «zentralbankregulierte» bzw. stimulierte Konjunkturflauten und Konjunkturaufschwünge kosten die Banken so gut wie nichts. Im Gegenteil jede Depression verstrickt vielmehr die Staatsfinanzen tiefer ins Schuldennetz der Großbankenwelt.

Durch die Schaffung einer vom Staat «unabhängigen» und stattdessen von den privaten Geschäftsbanken in eigener Regie betriebenen Zentralbank zwingt man die Politiker (die Plebs) zur Aufhäufung immer gewaltigerer Schulden im Staatshaushalt, woraus die entsprechend riesigen Summen an Zinszahlungen regulieren, die der Steuerzahler aufbringen muss. Dass die nationalen Zentralbanken tatsächlich nichts anderes als gefügige Werkzeuge der Hochfinanz darstellen, ist für die meisten Menschen unbekannt. Der Bürger, der Erwerbstätige, der Konsument, der Steuerzahler, lässt sich durch unverständlichen Fachjargon nur all zu oft abschräncken.

Das Privileg, Geld im Umlauf zu setzen wurde an privaten Geldinstituten und noch dazu auf internationaler Ebene übertragen. Diese versorgen die Wirtschaft mit den notwendigen Mitteln. Ungeachtet dessen, dass es sich bei der Verrechnung von Zinsen für selbst erschaffenes Geld bereits um ein höchst lukratives Geschäft handelt, manipulieren um die Profitmaximierung alles und zwar durch: Anhebung der Leitzinsen für eine schlagartige und besonders drastische Geldverknappung. Bei der künstlich erzeugten Wirtschaftsdepression die einbricht Gewinner sind die Banken/Baugenossenschaften bzw. die Hochfinanz, die die erarbeiteten Werte der Bürger zu Schleuderpreisen übernimmt und danach mit Milliardenprofiten zu verkaufen.

Börsen sollten eigentlich, so wird es zumindest erklärt, em Zweck dienen, der Realwirtschaft schnell und unkompliziert Geldmittel zu Verfügung zu stellen. Die Ausgabe («Emission») von Aktien und sonstigen Wertpapieren läuft fast ausschließlich über die Banken. Mit Vorliebe legen Geschäftbanken ihre Gelder auch selbst in Aktien an, um anschließend mit nur 10 % der Aktien einer Gesellschaft praktisch sie zu besitzen. Über das Schneeball-System kann man leicht indirekte Monopole herstellen die der einfache Bürger kaum jemals identifizieren kann und das ist ja auch beabsichtigt.

Nicht die Deckung des wirklichen Lebensbedarfes ist die ausschlagende Triebkraft der heutigen Marktwirtschaft des Raubkapitalismus. Die Deckung des Lebensbedarfes wird nur dort geboten, wo seine Erzeugung und Bereitstellung Gewinn abwirft. Nur die «wirksame» Nachfrage ist für den Kapitalmarkt des Raubkapitalismus von Belang. Der IWF und die «Weltbank», mithin die vereinigten Zentralbanken der Welt, handeln ausschließlich nach diesen Prinzipien. Nicht die Ursache der Übelstände wird bekämpft, diese lässt man unangetastet bestehen, man sucht nur ihre unangenehmen Wirkungen mit sogar widersittlichen Mitteln einzudämmen, wie das Experiment Griechenland zeigt. Der Übelstand ist das parlamentarische und undemokratische politische System der Bastarden und Huren der Familien- Dynastien, die für die Schulden Hellas verantwortlich sind. Diese bleiben unangetastet weil sie als Plebs Mitglieder von der so genannten ehrenhaften Gesellschaften sind.

Seitdem es den Hochfinanz und ihren Statthaltern geglückt ist, in der USA und in den EU und der EU-Mitgliedsländern, Zentralbanken zu installieren, hat sich der Schwerpunkt profitabler finanzieller bzw. währungspolitischer Manipulationen schnell von der nationalen auf die internationale Ebene verschoben. Durch die Anhebung oder Senkung der Leitzinsen d.h. durch deflationäre und inflationäre Maßnahmen seitens irgendeiner nationalen Zentralbank wird die betroffene Landeswährung gegenüber allen ausländischen Währungen auf- oder abgewertet. Der Hochfinanz und ihre Konsorten brauchen nur entsprechende Anweisungen an die Zentralbanken zu erteilen um ihre Gewinne auf Kosten der zahlenden Bürger zu kassieren.

Wer einmal genauer beobachtet, wann jeweils in welchen Ländern bzw. auf welchen Kontinenten eine Rezession oder eine neue Konjunktur einsetzt, wird bald die sorgsam lenkende Hand der Hochfinanz im Hintergrund entdecken.

Jeder Krieg, klein oder groß, ist in Wirklichkeit die Fortsetzung der profitable Bankgeschäfte der Hochfinanz mit anderen Mitteln. Die Banken fahren auf beiden Schienen und die Kriegskosten der Gegner werden gegen teure Zinsen geliehen. Dadurch verdoppeln und verdreifachen die Renditen der Banken.

Damit sind die größten Bankier-Familien Europas und der USA zu riesigen und gefährlichen geheimen Machtzentralen entwickelt worden. Sie verwenden das Geld das sie selbst drucken wie elektrischen Strom, den sie aussenden und der mit einer sehr viel höheren Spannung bzw. «plus Zinsen» zu Ihnen zurückströmt. Sie kontrollieren die Kredite der Nationen, sie lenken die Politik der Regierungen und halten das Schicksal der Völker restlos in ihrer Hand. Alle modernen Volkswirtschaften des «Raubkapitalismus» werden heute von «plus Zins», mit den eisernen Zeptern der ungerechten Herrscher, regiert. Das Spiel bestand und besteht darin, Unternehmen und Regierungen der Nationen in enorme Schulden zu stürzen und sie dann zu übernehmen. Solange die bisherige Politik der skrupellosen Aktivitäten der Institutionen des «Raubkapitalismus»

a. Internationaler Währungsfond (IWF) für Finanzmanagement

b. Weltbank für Investitionen und Entwicklung u.a.

beibehalten werden und die epochale Herausforderung durch das primitive Denken der winzigen aber machtvollen Minderheit der Herrschenden ignoriert wird, die tragische Merkmale der Welt von Heute

a. Wissenschaft ohne Weisheit

b. Technologie ohne geistige Energie

c. Industrie ohne Ökologie und

d. Demokratie ohne Moral aber mit geistiger Bekümmertheit, Wurzellosigkeit, Einsamkeit, Wertezerfall, Verzweifelung und Unmenschlichkeit

werden auch die Merkmale der Welt von Morgen sein. In dieser Welt von Morgen geraten die Arbeitnehmer stärker in eine weltweite Lohnkonkurrenz, die zum nahezu weltweiten Sinken des Anteils der Arbeitseinkommen am BIP beiträgt. Der IWF wird weiter seine Finanzhilfen an verschuldeten Ländern an Auflagen verknüpfen und sie erpressen, ihre Haushaltdefizite mittels Ausgabenkürzungen und/oder Steuererhöhungen zu reduzieren, statt mit Subventionen und nicht mit neuen Krediten diesen Ländern, zu helfen. Solange die Menschen für dumm verkauft und in blinder wirtschaftlicher Abhängigkeit gehalten werden können, wird der Schein von Demokratie und Freiheit besonders in EU-Ländern gewahrt. Sobald aber erhebliche Teile der Bevölkerung dieser Länder aufwachen uns Widerstand leisten, zeigt die im Verborgenen regierende Diktatur offen ihr hässliches Gesicht. Es dauert nicht mehr lange bis der Ärger und der Hass der ausgeplünderten Nationen gegen die größten Bankier-Familien Europas und der USA blutig entladen werden.

Der «Zins» ist damit einer der zentralen Nervenstränge mit dem Ziel der Menschenausbeutung der Volkswirtschaften des «Raubkapitalismus» entstanden. Er lässt täglich Milliardenbeträge um die Welt zirkulieren, macht ganze Länder reich (BRD) oder arm (DDR und Hellas), treibt Bankiers, Investoren und Bauherren zur Euphorie oder Verzweiflung und er ist International und nicht von dem Raubkapitalismus abzukoppeln.

Was versteht man über den Zins im strengen Sinn?

Sowohl beim Darlehens-Zins wie beim Kapital-Zins sind zwischen Roh- und Rein-Zins streng zu unterscheiden.

Der Roh-Zins ist die Gesamtheit eines Einkommens, das manchmal als «Zins» bezeichnet wird. Dieses beinhaltet eine Risikoprämie, ein Primärlohn als Entgeld für unternehmerisches Wagen, ein Sondergewinn aus zufällig günstiger Macht- oder Verkehrslage und manchmal auch der Unternehmerlohn. Wenn man vom gesamten Roh-Zins-Einkommen alle aufgezählten Zinssätze abzieht, erhält man den eigentlichen Rein-Zins. Was dann übrig bleibt, das ist der reine Darlehens-Zins, wenn es sich um ein Darlehen, bzw. der reine Kapital-Zins, wenn es sich um ein Kapital-Geschäft handelt. Man hat es jetzt aber nicht mit dem Roh-Zins, sondern nur mit dem Rein-Zins zu tun. Das Geld, das Zinseszinsen trägt, wächst zwar anfangs langsam, weil aber die Rate des Wachstums sich fortwährend beschleunigt, wird sie nach einiger Zeit so rasch, dass sie jeder Einbildung spottet. Auf welche Weise die wunderbare und scheinbar legale Geldvermehrung der größten Bankier-Familien Europas und der USA zustande kommt, veranschaulicht folgendes Beispiel:

«Bei 7 bis 8 % Zinsen verdoppelt sich ein Kapital bzw. eine Schuld eines Staates schon nach 10 Jahren d.h., das die Summe der Jahreszinsen nach 10 Jahren die Höhe des Grundkapitals erreicht hat. Der Gläubiger z.B. das Bankhaus Rothschild der im Jahr 2000 dem Schuldner Griechenland ein Darlehen von 1 Mrd. Euro gewährt hatte, konnte im Jahr 2010, selbst wenn der Schuldner Griechenland in den 10 Jahren nur seine Zinsen zahlen konnte, einem zweiten Schuldner Spanien schon wieder einen Kredit von 1 Mrd. Euro gewähren. Buchen kann der Gläubiger (das Bankhaus Rothschild) aber nach den 10 Jahren 2 Mrd. Euro. Nämlich 1 Mrd. Euro erhaltene Zinsen von Griechenland und 1 Mrd. Euro Guthaben beim Schuldner Griechenland, der ihm deshalb «verpflichtet» bleibt. Verpflichtet heißt, dass Griechenland auch allen anderen geschäftlichen Aktivitäten mit dem Bankhaus Rothschild abzustimmen hat.

Nach weiteren 10 Jahren (2020) hat der Gläubiger (das Bankhaus Rothschild), wenn die Schuldner Griechenland und Spanien nur die Zinsen zahlen wurden, von Griechenland und Spanien je 1 Mrd. Euro erhalten, d.h. 2 Mrd. Euro, die er an zwei weitere Kreditwerber Portugal und Irland (zu je 1 Mrd. Euro) vergeben kann. Der Gläubiger (das Bankhaus Rothschild) kann jetzt 4 Mrd. Euro buchen, (nämlich 2 Mrd. Euro erhaltene (und weiter verliehenen) Zinsen und 2 Mrd. Euro Guthaben bei Griechenland und Spanien die ihm damit «verpflichtet» bleiben. Das geht so weiter! Nach 30 Jahren (2040) kann der Gläubiger (das Bankhaus Rothschild) 8 Mrd. Euro buchen und hat 4 Schuldner (Griechenland, Spanien, Portugal und Irland) die ihm «verpflichtet» sind. Und nach 40 Jahren, also 2050, verfügt der Gläubiger (das Bankhaus Rothschild) über ein Vermögen von 16 Mrd. Euro, obwohl er 2010 mit nur 1 Mrd. Euro begann, und kann auf 8 Schuldner (Griechenland, Spanien, Portugal, Irland, Italien, Bulgarien, Rumänien und Kroatien) Einfluss ausüben. Das Bankhaus Rothschild lässt das Geld ararbeiten! Bei einem niedrigeren Zinssatz als 7 bis 8 % verlängert sich nur der Zeitraum für diesen Vorgang ein wenig.

Auf lange Sicht ist, wie schon angedeutet, oft nicht nur der finanziellen Einfluss auf die Schuldner der wichtigste Gewinn! Dieser Einfluss kann finanziell, wirtschaftlich und politisch «realisiert» werden. Unter anderem es werden dem Schuldner für einflussreichen Posten z.B. des Notenbankpräsidenten oder/und des Ministerpräsidenten «Männer des Vertrauens» aus Freimauerlogen, aus Mitgliedern der Bilderberger, der CFR, der Trilateralen, der Rotary Clubs, der Layons Clups u.a. empfohlen, die dann weiterhin im «richtigen» Sinne als «Plebs» tätig sind. Mit «Plebs» bezeichnet man unter anderem zwar gebildete, aber niedere, relativ primitive und charakterlose Menschen der Politik, der Wirtschaft, der Medien aller Art, der Justiz und der Wissenschaft, die man leicht bevormunden bzw. entmündigen kann, wenn man ihnen gesellschaftlichen und beruflichen Aufstieg anbietet. Die Auswahl der Plebs übernehmen weltweit die o.g. und von dem internationalen politischen Zionismus kontrollierten Organisationen, die in der Substanz nichts anderes sind als Koalitionen charakterloser Dummköpfe. Man trifft diesen Plebs vertikal und horizontal fast in allen Parlamenten der Staaten der Welt.

Dieses ist bei EU-Parlament charakteristisch. Bei der Wahllisten der einzelnen Regierungen werden in der Regel nur Mitglieder der o.g. Koalitionen der Dummköpfe aufgenommen und gewählt. Diese werden dann an das EU-Parlament weitergereicht. Hier sind die Demokratiedefizite der EU verwurzelt. Das gleiche gilt auch für die anderen Organe der EU.

Weil die großen Gläubiger (die verschieden Filialen des Imperiums der Hochfinanz) eine Minderung dieses Einflusses über die Plebs nicht wünschen, sind sie an der Rückzahlung der Grundschuld, des Darlehens gar nicht interessiert! Sie haben genügend Geld (auf dem Papier das selbst drücken). Selbst wenn der Schuldner, wie z.B. heute Griechenland, nicht einmal die Zinsen zahlen kann, dann wird eine «Umschuldung» vorgenommen, aber die «Verpflichtung» bleibt!

Nicht erst solche unabsehbare Machtgewinne eines Gläubigers über seine Schuldner mittels ständiger Zinszahlungsverpflichtungen, sondern schon theoretisch Anhäufung von finanziellem Reichtum durch den Zins zu allen die menschliche «Habgier» fasziniert.

Wie sehr der Zins gegen die objektive Ordnung des Geldwesens verstößt, läst sich daran ermessen, dass die größten Geister der Menschheit ihn stets als ebenso unnatürlich wie unsittlich verworfen haben. So bereits der hellenische Philosoph Aristoteles im vierten vorchristlichen Jahrhundert, wenn er in seiner «Politeia» erklärte, das «Wuchergewerbe» sei mit Recht “verhasst”, weil es seinen Erwerb aus dem Gelde selbst zieht und nicht aus den Dingen, zu deren Vertrieb das Geld eingeführt wurde. Denn dieses sollte nur zur Erleichterung des Austausches dienen. Der Zins aber bewirkt, dass es sich selbst vermehrt……

Wenn der Arbeit jedoch ihr voller Ertrag zukommt und das passiert, wenn jeder über eigene Produktionsmittel verfügt, gibt es nur reine Arbeitseinkommen und keinen Mehrgewinn d.h. auch kein Zins. Davor fürchten die Kapitalisten und die ungerechten Hochfinanz Herrscher!! Vielmehr aber fürchten sie sich vor der Verstaatlichung der Zentralbanken!!! Das Privileg der privaten Banken, Geld mit Zinsen in Umlauf zu bringen und noch dazu auf internationaler Ebene, muss abgeschafft werden. Das Geld muss von der einzelnen Nationen gedrückt werden. Kein Spekulant von Investmentbanken darf die Leitung irgendeiner Zentralbank übernehmen.

Die Gerechtigkeit beim Tausch verlangt, «dass in allen Verträgen Gleichheit herrsche d.h. dass gleiche Werte gegeben und empfangen werden».

Die epochale Herausforderung wäre die Strukturen des globalen Wirtschafts- und Finanzsystems von Grund auf zu verändern, um es insgesamt stabiler zu machen und die Überschüsse des Wohlstands gerechter zu verteilen. Es geht in erster Linie durch Schwächung der wirtschaftlichen Kontrolle durch die Industrie und die politische Kontrolle durch die Regierungen der Nationen, die Hauptmachtzentralen der größten Bankier-Familien Europas und der USA in der ersten Phase zu schwächen und danach zu brechen. Eines der Mittel ist die Autonomie der Selbstproduktion. Diese wird, durch den Mangel, durch die Zerstörung des Mythos des Vorschritts für alle, durch die Katastrophen für dιe der Wettbewerb und das Währungskarzinom verantwortlich sind, durch die generelle Unterteilung in Funktionen der Produktion und des Verbrauchs (Konsums), entstehen.

Die Funktion des Konsums verändert sich langsam aber sicher und erlangt die Macht die in vorkapitalistischen Gesellschaften hatte, wieder. Produkte und Herstellungsinitiativen die von der kapitalistischen Produktion ausgeschlossen wurden, wie Kleidung, häusliches kümmern, häusliche Arbeit, Produktionen von Ernährungsprodukten u.a., werden nach und nach wieder eingeführt. Parallel entstehen neue Produkte und neue Bedürfnisse und neue Produktionsmethoden im Besitz der Konsumenten die es diesen erlauben sich selbst über die Produkte und der Organisation der Produktionsinitiativen zu entscheiden. Damit erhält die Selbstproduktion, die Selbsttätigkeit, die Selbsterhaltung, der Selbstzweck und die Selbstachtung neuen Vorschub.

Die neu gewonnene Freizeit wird in Initiativen der Selbstproduktion investiert. Mit der Selbstproduktion wird die Arbeit des anderen nicht bezahlt. Unter Berücksichtigung der Qualität des Produkts wird diese unter der Inflation des Preises gelegt. Dieser Zustand gibt zusätzlichen Schub an die Menschen gemeinsam selbst zu produzieren wie es bei der «Schwarzarbeit» bisher geschah.

Das gesellschaftliche Vermögen ist nicht mit dem industriellen Vermögen gleichzusetzen. Der «Raubkapitalismus» erscheint heute als eine Bremse bei der freien Entwicklung von Initiativen, die direkt nützlich für den Menschen wie z.B. Kommunikation, Information, freie Produktion von Waren, Geld, Schöpfung und Sorge, sind. Dieser neue gesellschaftliche Reichtum ist schon untrennbar von der Selbstproduktion. Natürlich bleibt noch die Selbstproduktion eingeschränkt und untergeordnet an die Weisungen des «Raubkapitalismus».

Sogar bei der Massenselbstproduktion von Waren der dritten Art erschließt der Raubkapitalismus heute noch neue Geldquellen. Eine zukünftige Gesellschaft und im Gegensatz zu der heutigen, würde von ihren Mitgliedern nur ein Teil ihrer Zeit verlangen für die Sicherung der Arbeiten die zwangsläufig zusammengelegt und geplant sind, ohne der Problematik der Arbeitslosigkeit und Untätigkeit zu haben. Jeder Mensch wird frei mit der Selbstproduktion und Tausch von Waren sich beschäftigen und mit Aktivitäten direkter gesellschaftlicher Nutz.

Diese Gesellschaft von arbeitenden Menschen ist von den Ketten der Pflichtarbeit befreit und hat mehr Zeit für qualitativ noch höhere Beschäftigungsarten. Die gewonnene freie Zeit wird für autonome Aktivitäten zu Verfügung stehen.

Die Geschichte des Aufbaus für dieses System ist noch nicht geschrieben worden. Diese kann verschiedene Richtungen nehmen. Die Frage hier ist wie der Aufbau erfolgen soll. Das neue allgemeine Interesse welches heute sich anzuzeigen beginnt hat nichts mit dem allgemeinen Interesse des Jahren 1789 zu tun. Damals diente das allgemeine Interesse, nur die eine Klasse der habenden. In seinem Namen wurden die Bauern stufenweise von ihrer Heimat entwurzelt und unter dem Joch des lohn zahlenden Arbeitsgebers gebracht. Heute kann das menschliche Material nicht ähnlich behandelt werden. Überall findet ein Kampf innerhalb der Dunkelheit statt. Aus diesem Kampf wird die Welt der Zukunft auftauchen. Das Gleichgewicht zwischen den unveränderten Notwendigkeiten die man bei der geschichtlichen Entwicklung der Menschheit antrifft und der absolut neuen und zeitgemäßen Notwendigkeiten wird nur wenn der Bereich der industrielle Notwendigkeit unter der Notwendigkeit der autonomen Aktivitäten gesetzt, erreicht.

Diese realistische Anwendung einer neuem Art der Produktion gesellschaftlicher Reichtums, basiert auf die Feststellung, dass die befreite von der lohnzahlenden Arbeit des Arbeitgebers Zeit, wird für die Aktivitäten der Selbstproduktion investiert, d.h. für die Aktivitäten des direkten gesellschaftlichen Nutzens. Der Umsturz des produktiven Flusses des gesellschaftlichen Reichtums setzt den Umsturz des Flusses der politischen Macht voraus. Der Bereich des direkten gesellschaftlichen Nutzens muss ihr Gesetz im ganzen gesellschaftlichen Körper, in Widerspruch zum heutigen Zustand, diktieren.

Das sind die ersten Tropfen vor dem Sturm für die Wiedereroberung der Zentralbanken von den Nationen!

Das sind die ersten Steine des Erdrutsches für die Entmachtung der Hochfinanz und für die Befreiung von der Kredit- und Zinssklaverei!

Literturverzeichnis

1. Allen Gary «Die Insider», 8. Aufl. Wiesbaden 1989

2. Mullins/Bohlinger «Die Machtergreifung der Hochfinanz und ihre Folgen», Sonderausgabe Struckum o. J. (1984)

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou

Bleibergweg 114, D-40885 Ratingen

Tel.+Fax: 02102 32513

E-Mail: chaziteo@t-online.de

16.12.2012