ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

 Είναι σήμερα στην κατάσταση που βρίσκετε η χώρα δραματική και συμβολική η 17 Νοεμβρίου, είναι μια καλή αφορμή όχι για εορτασμούς αλλά για σοβαρή σκέψη των Ελλήνων.

Παρακάτω έχω ανεβάσει δυο διαφορετικές απόψεις, μαρτυρίες, και αμφίβολων ντοκουμέντων.

Ο γράφων έχει το ηθικό δικαίωμα να εκφράσει τις δικές του απόψεις, γιατί επί δικτατορίας φυλακίσθηκε και βασανίσθηκε. Αρχικά η αντίθεση μου και σύγκρουσή με την δικτατορία ξεκίνησε επί προσωπικού και εξελίχθηκε σε πολιτική αντιπαράθεση με την δικτατορία. Και είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα πως δημιούργησαν εχθρούς κατά της δικτατορίας. Σε μια νύχτα με έκαναν από έναν ανέμελο νέο, καμικάζι κατά της δικτατορίας, Μια νύχτα που κράτησε ένα μήνα με βασάνιζαν με μοναδικά στοιχεία σε βάρος μου ότι ο πατέρας της μητέρας μου ήταν κομουνιστής και ο πατέρας του πατέρα μου δεξιός. Εδώ πάει από τον  Άννα στον Καΐάφα! Τι έπαθα ένα μήνα βασανιστήρια και πέντε μήνες έγκλειστος στις φυλακές του Επταπυργίου είναι προσωπικό, όμως είναι χαρακτηριστικό ποιοι σαμποτάρισαν  την δικτατορία και με ποιους τρόπους, από μικρούς ανεγκέφαλους δικτατορίσκους.

Σήμερα με μεγάλη πολιτική εμπειρία και με ποιο σοφή σκέψη θα πω ότι πάντα υπάρχουν οι προδότες και οι πατριώτες. Πάντα ο ξένος παράγοντας θα εκμεταλλευτεί ευάλωτους πληθυσμούς της κοινωνίας για να πετύχει τον σκοπό του.

Όπως γίνετε και σήμερα έτσι έγινε και τότε, κάποιοι άνθρωποι έπεσαν σε μια συγκυρία που σε άλλη περίπτωση θα ήταν αμέτοχοι.

Ας δούμε ψύχραιμα τα πράγματα, σήμερα ο λαός και όταν λέμε λαός μιλάμε για την μεγάλη πλειοψηφία που είναι ένα κοινωνικό σύνολο με δημοκρατικές και αυτονόητες διεκδικήσεις από την πολιτεία που καθοδηγείτε από το σύνταγμα.

 Το κομμάτι που αφήνω έξω από την λέξη λαός είναι ένα συνονθύλευμα από σκατά, τοκογλύφοι, προδότες, αεριτζήδες κερδοσκόποι, βιομήχανοι καιροσκόποι της μαύρης αγοράς, η σάπια ελίτ του Κολωνακίου και των βορείων προαστίων , ανώμαλους, απατεώνες, και ψυχασθενείς δικαστές, και θρησκευτικοί ηγέτες.

Αυτό το τελευταίο κομμάτι της σάπιας κοινωνίας  από αρχαιοτάτων χρόνων δημιουργεί καταστάσεις όπως αυτές που βιώνει σήμερα πάλι η πατρίδα μας.

Ας έρθουμε στο σήμερα και θα ρωτήσω σήμερα ο λαός, ο νομιμόφρων λαός, δεν φωνάζει που είναι ο στρατός; Αν αύριο βγει ο στρατός μαζί με τον λαό και κρεμάσει τους 300 θα είναι κακός; Θα είναι δικτατορία κακή; Αφού έχει καταλυθεί το σύνταγμα επιβάλετε η επέμβασή του από το σύνταγμα!

Οι έχοντες λένε δεν έχει καταλυθεί το σύνταγμα και ο λαός ότι έχει.

Εγώ προσωπικά μπορώ να αναφέρω θύματα αθώα και μη στην διάρκεια της δικτατορίας, όμως άμα τα συγκρίνεις με τις 3.000 χιλιάδες αυτοκτονίες σήμερα θα είναι να γελάνε και οι άψυχες πέτρες για την χειρότερη κατοχική δικτατορία σήμερα!

Λοιπόν τι έχουμε σκευωρίες ξένων, παλατιού, και της ντόπιας προδοτικής ελίτ,  πολιτικής και στρατιωτικής. Ο Παπαδόπουλος ένας εκπαιδευμένος πατριώτης αξιωματικός κάποια στιγμή αντιληφθείκαι ότι έρχονται άσχημες καταστάσεις και από την θέση που κατείχε έφτιαξε τον ΙΔΕΑ. Μπορεί να μην χρειαζόταν να ενεργοποιηθεί ποτέ αλλά καλό είναι να μαγειρεύεις πριν πεινάσεις, εκμεταλλεύτηκε την χρηματοδότηση από τον εχθρό για ενδεχόμενο όφελος της πατρίδος. Αυτό κάνουν όλες οι χώρες εκτός από εμάς που όταν μας βρίσκει η συμφορά τρέχουμε απροετοίμαστοι και δεν φτάνουμε. Λοιπόν ο Παπαδόπουλος με την ενέργειά του για έναν ψύχραιμο αναλυτή ήταν πατριώτης για τους εξής λόγους.

Δεν είναι εύκολο να ανατρέψεις τους ανωτέρους σου στρατηγούς που με ροζ παντόφλες είχαν ξεβρακωθεί από την Μαμά Φρειδερίκη και τον γιο της τον Κοκο της Ροζ Κουνίστρας Βουγιουκλάκη.

Ούτε να κοιμίσεις αυτούς που σε χρηματοδοτούσαν μέχρι σήμερα μέσο του ΙΔΕΑ   την Αμερική,  που είχε σχέδιο  δυο σεναρίων ένα με τους στρατηγούς και το βρόμικο παλάτι και ένα με τον ΙΔΕΑ.

Εδώ φαίνεται και ο πατριωτισμός του Παπαδόπουλου έναντι του προδότη Ιωαννήδη που παραμόνευε να βρει την ευκαιρία της προδοσίας, δυστυχώς αυτοί που τότε ήταν σε θέσει να τον στηρίξουν από πλευράς λαού, μέσα είμαι και εγώ, δεν το έπραξαν όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, άλλοι ηθελημένα και άλλοι άθελα.

Παρόλα αυτά, τα πρώτα χρόνια ευημερούσε ο τόπος αλλά ο Παπαδόπουλος έκανε ένα λάθος άργησε πρώτων να αλλάξει όλη την ηγεσία στον στρατό και δεύτερον να κάνει πολιτική κυβέρνηση δυο χρόνια νωρίτερα υπό την αυστηρή επιβλέψει του στρατού.

 Η φθορά και η υπονόμευση ήταν επόμενο μαζί με κάτι παρατράγουδα διάσπαρτα μερικών στρατιωτών εσατσήδων και μικρό αξιωματικών που είχαν καβαλήσει το καλάμι και έκαναν έκτροπα εκδικητικά σε προσωπικά τους νιτερέσα. Αυτό εκμεταλλεύτηκε ο ντόπιος και ξένος προδοτικός παράγοντας να διογκώνει το δήθεν βάναυσο και στυγνό δικτατορικό καθεστώς.

 Το αποτέλεσμα της ολιγωρίας του Παπαδόπουλου δεν ήταν μόνο η πτώση του, ο τεμαχισμός της Κύπρου, αλλά και το σημερινό αποτέλεσμα, με δυσφημισμένο και απονευρωμένο το στρατό.

Τι σημαίνει στρατός; Τα παιδιά των παιδιών μας! Τα παιδιά μας, τα αδέλφια μας, οι γείτονές μας, τα ξαδέλφια μας!

Αν θέλουμε να λέμε αλήθειες και να είμαστε αντικειμενικοί θα πρέπει να μην κρυβόμαστε πίσω από ψεύτικες ταμπέλες δημοκρατίας και κυρίως να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας γιατί δεν μπορεί να μας κρύψει.

Εγώ σε προσωπικό επίπεδο πολέμησα τους κακούς στρατιωτικούς και πολιτικούς και όχι τον στρατό, υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στα δυο παραπάνω .

Σήμερα θα είμαι μπροστάρης εγώ που πάλεψα επί δικτατορίας τα κακός κείμενα της δικτατορίας, σε μια κάθοδο του στρατού με τον λαό συμπαραστάτη και στυλοβάτη μιας μεταβατικής περιόδου μέχρι να επανέρθει ένα νέο σύγχρονο σύνταγμα με δικλίδες ασφαλείας να μην μπορεί να το αλλοιώσει κανείς,  παρά μόνο αλλαγές με το 80% του λαού με δημοψήφισμα και με τον στρατό πάντα προστάτη και ενεργό στην διακυβέρνηση της χώρας.

Αυτή είναι η δική μου αφιέρωση στην σημερινή ημέρα στα ψέματα και τις αλήθειες.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Η «υπόθεση» πολυτεχνείο είναι μια από τις πιο βρώμικες σελίδες της νεότερης Ελληνικής ιστορίας. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι πράγματι υπήρξαν νεκροί μέσα στο πολυτεχνείο. Η τραγική αλήθεια είναι ότι υπήρξαν νεκροί, αλλά όχι μέσα στο πολυτεχνείο. Όσοι σκοτώθηκαν, σκοτώθηκαν σε απόσταση 500 μέτρων από το σημείο που διαδραματίζονταν τα γεγονότα, από πυρά ελευθέρων σκοπευτών, οι οποίοι …..

πυροβολούσαν στο ψαχνό από τις ταράτσες των παρακείμενων πολυκατοικιών. Τα ονόματα των νεκρών είναι γνωστά, αλλά κανένας δεν ανέφερε ότι οι άνθρωποι αυτοί (12 τον αριθμό), οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με τους εξεγερμένους φοιτητές, άλλα οι περισσότεροι ήταν μεροκαματιάρηδες, που βρέθηκαν σε λάθος τόπο την λάθος στιγμή δεν σκοτώθηκαν μέσα στο πολυτεχνείο αλλά μακριά από αυτό.

Το μόνο που έκαναν ήταν να τους «βαφτίσουν» «νεκρούς του πολυτεχνείου» και έτσι να λήξει η τραγική αυτή υπόθεση. Ποτέ κανείς από τους γνωστούς «έγκριτους» και παχυλά αμειβόμενους δημοσιογράφους, δεν έκανε μια έρευνα για το ποιοι ήταν αυτοί που πυροβολούσαν από τις ταράτσες εκείνο το βράδυ. Βεβαίως όχι, διότι η υπόθεση ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ.

Τον Γενάρη του 1973,ανακαλύπτεται εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα πετρελαίου στην Θάσο και συγκεκριμένα στην θέση Πρίνος. Ανατολικά της Θάσου (θέση Μπάμπουρας) υπάρχει πολύ μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου.

Ο Παπαδόπουλος αποφασίζει να εξορύξει και να εκμεταλλευτεί μόνος του (δηλαδή η Ελλάδα) το κοίτασμα του Πρίνου, παρά τις πιέσεις που υφίσταται από Αμερικάνικες πετρελαϊκές εταιρείες για το αντίθετο. Από το σημείο αυτό αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για αυτόν και το καθεστώς του. Οι Αμερικάνοι τον τοποθέτησαν στην Ελλάδα, με τις γνωστές προηγηθείσες μεθοδεύσεις και δεν υπήρχε περίπτωση να δεχθούν, από αυτόν η τους ομοίους του, καμία μη ελεγχόμενη από αυτούς πρωτοβουλία. Κάτι που συμβαίνει και σήμερα με τους πολιτικάντηδές μας.

Όλοι θυμόμαστε εκείνο το αμίμητο που είπε ο τότε υπουργός των εξωτερικών των Η.Π.Α, στον αποσβολωμένο Μητσοτάκη, μετά την πρωτοβουλία του να καλέσει στην Βουλιαγμένη τους ηγέτες των εμπολέμων στην Βοσνία, για να συζητήσουν την προοπτική ειρήνευσης. «Μα κύριε πρόεδρε τον Οκτώβριο του 1993 θα έχετε εκλογές». Και είχαμε. Όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, οι Αμερικάνοι μέσω της C.I.A,.βρήκαν τρόπο να απαλλαγούν από τον Παπαδόπουλο, οργανώνοντας εις βάρος του μια ακόμα “μαύρη επιχείρηση”.

Πρόκειται για επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης δικτατορικών ή ακόμα και δημοκρατικών καθεστώτων, οι ηγέτες των οποίων με τις πολιτικές που επιλέγουν έρχονται σε άμεση σύγκρουση με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο που ελέγχει τις Η.Π.Α. Κάτι παρόμοιο είχαν οργανώσει λίγο αργότερα, πάλι το1973, και εις βάρος του προέδρου της Χιλής Αλιέντε όταν αυτός αποφάσισε να εθνικοποιήσει τις πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης χαλκού (η Χιλή διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα χαλκού στον κόσμο τα οποία καλύπτουν το 45% της παγκόσμιας παραγωγής) οι οποίες συμπτωματικά εξυπηρετούσαν Αμερικάνικα συμφέροντα.

Ήταν οι λεγόμενες «διαδηλώσεις της κατσαρόλας», οι οποίες δημιούργησαν το κατάλληλο υπόβαθρο (η την δικαιολογία) για να επικρατήσει λίγο αργότερα η δικτατορία του Πινοσέτ, ο οποίος σημειωτέον επανέφερε τα πράγματα (εξόρυξη χαλκού) στην πρότερη τους κατάσταση. Την ίδια περίοδο Νοέμβριο του 1973, και αυτό είναι κάτι που λειτούργησε προσθετικά εις βάρος του Παπαδόπουλου, υπάρχει σε εξέλιξη ο πόλεμος της «εξιλέωσης» (Γιόμ Κιπούρ),τον οποίο διεξήγαγε το Ισραήλ εναντίον όλων των Αραβικών κρατών (Συρία, Αίγυπτος, Λίβανος κ.λ.π) αλλά και το 1967, περίοδο που επεβλήθη το πρώτο πραξικόπημα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, το Ισραήλ διεξήγαγε πάλι πόλεμο (τον περίφημο πόλεμο των έξι ημερών), πάλι εναντίων όλων των Αραβικών κρατών. Επειδή δεν πιστεύω στον Ιστορικό παράγοντα της σύμπτωσης, πόσο μάλλον στην συγκεκριμένη περίπτωση που υπάρχουν παραπάνω από μια και διότι οι επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις υποκρύπτουν δόλο και παύουν να θεωρούνται τέτοιες τότε……..

Η εξέγερση των φοιτητών στο πολυτεχνείο δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά μια ακόμη επιχείρηση που οργανώθηκε από την C.I.A, με σκοπό την ανατροπή του Παπαδοπούλου. Αν αποδεχθούμε το γεγονός ότι πράγματι οι φοιτητές λειτούργησαν αυτοβούλως (Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ. ΒΛΑΚΕΙΑ;) και αποφάσισαν να εξεγερθούν εναντίον της χούντας για μόρφωση, δουλειά, δημοκρατία κλπ., τότε πρέπει να θέσουμε και τα εξής συμπεράσματα ερωτήματα:

1) Γιατί επέλεξαν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και όχι κάποια άλλη, που η χούντα ήταν πιο «φρέσκια» στα πράγματα; Γιατί π.χ δεν εξεγέρθηκαν το 1967 ή το 1968 ή το 1969 ή το1970 κ.λ.π τότε που το καθεστώς των συνταγματαρχών δεν είχε ακόμα εδραιωθεί για τα καλά, αλλά επέλεξαν το 1973 και εδώ βρίσκεται το ύποπτο της υποθέσεως το οποίο οδηγεί στην έξωθεν κατευθυνόμενη επιχείρηση επέμβαση, που στο κάτω-κάτω της γραφής η χούντα είχε ήδη αρχίσει να μετασχηματίζεται σε μια, κατ’ επίφασιν έστω, «δημοκρατία»;

2) Γιατί στάλθηκαν τεθωρακισμένα στο πολυτεχνείο; Αν η χούντα δεν έκανε τίποτα τι θα γινόταν τελικά;

Μήπως έπρεπε να δημιουργήσουν «ήρωες»;

3) Πέτυχε τελικά τους στόχους της η εξέγερση του πολυτεχνείου που υποτίθεται ότι ήταν η ανατροπή της χούντας και η εγκαθίδρυση πραγματικής δημοκρατίας ή το αποτέλεσμα της ήταν να επιβληθεί στην Ελλάδα η δεύτερη χούντα του Ιωαννίδη;

4) Με την άνοδο στην εξουσία του Ιωαννίδη ανοίγει ο δρόμος για τις αμερικανικές επιδιώξεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην ευρύτερη περιοχή.(προδοσία Κύπρου ,Αιγαίο κ.λ.π) Εάν ισχύουν και είναι λογικά τα παραπάνω τότε τι ακριβώς και γιατί γιορτάζουμε την 17η Νοέμβρη;

Ένα ακόμα στοιχείο που αποκλείει τον παράγοντα σύμπτωση όσον αφορά το πραξικόπημα του 1967, αποτελεί η διακριτική παρουσία στην Ελλάδα, του αρχιστράτηγου των Ισραηλινών δυνάμεων Μοσέ Νταγιάν, τρεις ημέρες πριν από την εκδήλωση του πραξικοπήματος, ο οποίος μάλιστα, κατά ορισμένους, είχε μυστική συνάντηση με τον μετέπειτα μεγαλοπαράγοντα της Χούντας Ασλανίδη. Την παρουσία του Νταγιάν στην Ελλάδα επιβεβαίωσε και ο γνωστός σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος ο οποίος τον συνάντησε συμπτωματικά στο αεροδρόμιο, λίγο πριν αναχωρήσει (ο Κούνδουρος) για το Παρίσι.

Το στοιχείο αυτό (την τυχαία συνάντησή του με τον Νταγιάν) ο Κούνδουρος, το ανέφερε από τηλεοράσεως σε ειδική εκπομπή που έγινε «επί τη επετείω» της χούντας. Δήλωσε στην ίδια εκπομπή και το εξής: «Δεν με ενδιαφέρει, ούτε σχολιάζω την παρουσία του Νταγιάν στην Ελλάδα παραμονές της χούντας. Εμένα με ενδιαφέρει μόνο το γεγονός της επιβολής της χούντας». Ενώ δηλαδή υπήρξε αυτόπτης μάρτυς της παρουσίας του Νταγιάν στην Ελλάδα, δεν συσχέτισε (βλακεία ή σκοπιμότητα) ούτε σχολίασε αυτήν την παρουσία με την επιβολή της χούντας παρά τις επίμονες ερωτήσεις του δημοσιογράφου.

Στην προκειμένη περίπτωση η «ιδιότητα» του « προοδευτικού αριστερού διανοούμενου» επεβλήθη της κοινής λογικής. Άραγε πόσες τέτοιες περιπτώσεις (ευτυχώς οι περισσότερες από τον κρατικοδίαιτο χώρο της «διανόησης» και της δημοσιογραφίας) υπάρχουν, που ενώ πέφτουν στην αντίληψη τους πολλά επιλήψιμα και άξια έρευνας γεγονότα, αυτοί τα αποκρύπτουν «δια τον φόβον των Ιουδαίων».

«Ο φόβος των Ιουδαίων» έγκειται κυρίως σε δυο λόγους: α) φοβούνται μήπως χαρακτηριστούν, «εθνικιστές» η «αντισημίτες», από το σύστημα και χάσουν τις παχυλές κρατικές ενισχύσεις και επιχορηγήσεις καθώς και την προβολή πρόσβαση που έχουν στην τηλεόραση. β) δεν είναι δυνατόν «αριστεροί» όντες, να καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα με τους «κακούς δεξιούς» και να μιλούν και αυτοί για Σιωνιστικές συνομωσίες.

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/