ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ

Η γλώσσες δεν προασπίζονται, ούτε καταργούνται από τεχνοκράτες ή πολιτικούς. Ούτε καν από τους ποιητές, τους λογοτέχνες ή τους δημοσιογράφους, πόσο δε μάλλον μέσα από ομάδες του facebook.
Η γλώσσα είναι ζωντανή σαν το σώμα, αέρινη σαν την ψυχή, έλλογη σαν τον νου. Η γλώσσα αναπτύσσετε όταν έχει να πει κάτι και έχει να απευθυνθεί σε κάποιους. Το ότι η Ελληνική γλώσσα αναπτύχθηκε στον ανώτερο βαθμό της ανώτερης κλίμακας, δεν ήταν γιατί είχε κάποιο μυστικό κώδικα, ή επειδή ήταν η γλώσσα των θεών, ή σάμπως κάποιοι εθνικιστές τότες την έκαναν σημαία τους. Ούτε φυσικά επειδή κάποιος αυτοκράτορας την επέβαλε δια νόμου.
Η Ελληνική γλώσσα είχε κάτι να πει. Είχε να μεταλαμπαδεύσει τον πολιτισμό στα πέρατα της οικουμένης. Να μεταφέρει την αλήθεια στους λαούς που ζούσαν σαν τα ζωύφια με τον φόβο των θεών και των τυράννων. Μόλις την γλώσσα την Ελληνική την έπιασαν οι πατέρες της χριστιανικής εκκλησίας, για να διαδώσουν την φαντασία και το λιβάνισμα θεών και ανθρώπων, την μαράζωσαν.
Η Ελληνική γλώσσα είχε κάπου να απευθυνθεί. Στον φυσικό άνθρωπο της αρχαιότητας, που μόνο και με το ένστικτο ή την πρωτοσυνείδηση, διψούσε για αλήθεια, για εξέλιξη, είχε την βούληση για δύναμη. Όταν τον άνθρωπο τον κατάντησαν θεοφοβούμενο, βερέμη, προσκυνητή βασιλιάδων, τότες και η γλώσσα φτώχυνε, κόντυνε, έχασε το αίμα από τις φλέβες της και έγινε ωχρή.
Η γλώσσα μας είναι δύσκολη και το έθνος μας ανάδελφο. Για να συντηρηθεί σε μία παγκόσμια κοινωνία, πρέπει να αποκτήσει περιεχόμενο, αλλά και να εξελιχθεί. Η προσπάθεια της περιχαράκωσις μέσα σε μία σφαίρα δέκα, δώδεκα εκατομμύρια αφελληνισμένων και οριακά ανθελλήνων, θα μας οδηγήσει σύντομα πιστεύω στο να υπερκεραστούμε βίαια και από τα κάτω. Δηλαδή με τον πλέον άτακτο τρόπο και με τα χειρότερα υλικά. Θα μείνουμε με μία γλώσσα αντίστοιχη ενός εθνικού νομίσματος χωρίς αξία στο ανταλλακτήριο των πολιτισμών. Μία γλώσσα των τσιγγάνων, προφορική και γραφική, την οποία θα ομιλούν μόνο τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα και στην οποία δεν θα γράφει κανείς.
Θέλω να πω απερίφραστα και ενάντια στο ρέμα των αντιγραφών από blog σε blog, παίρνοντας και τον κίνδυνο του να χαρακτηριστώ ανθέλληνας, (δεν θα είναι η πρώτη φορά), πως ότι δεν εξελίσσεται πεθαίνει. Και αν δεν εξελιχτούμε, δεν θα πεθάνουμε βιολογικά, αλλά θα σκοτώσουμε κόβοντας με το σπαθί της συντήρησης, τον γόρδιο δεσμό του ένδοξου παρελθόντος, με το μέτριο μέλλον του έθνους. Αιτία… πολλές μα πάνω από όλα η μανία για συντήρηση και ο φόβος της δύσης. Ότι δηλαδή μας φύτεψαν οι σχισματικοί Φώτιοι, μας επέβαλαν οι ανατολίτες Γεννάδιοι, μας καλλιέργησαν οι προσκυνημένοι Γρηγόριοι και εν τέλει υπερασπίζονται και οι σημερινοί διάδοχοί τους, αποτέλεσμα της Φαναριώτικης συντηρητικής επικράτησης, έναντι του επτανησιακού αναγεννησιακού πνεύματος.

Το παράδειγμα:
Να δώσω και το παράδειγμα για να μην θεωρητικολογώ και μόνο μιας και το θέμα είναι του επιπέδου πολεμικής σύγκρουσης. Ο Κόλεριτζ είπε πως “η ιστορία μιας λέξης είναι καμιά φορά σπουδαιότερη από την ιστορία μιας εκστρατείας”. Το παράδειγμα που φέρνω, είναι από την γραφή αυτών των ακατανόητων για εμάς ανθρώπων. Κανένα ενδιαφέρων για μικρά ή κεφαλαία, για τόνους, συντακτικό κλπ… Αλλά γεμάτο ουσία, η τετραφάρμακος των Επικούρειων. “Άφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος και ταγαθόν μεν εύκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον.”

και σε νεοελληνική απόδoση: “Ο θεός δεν είναι για φόβο, ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία και το καλό εύκολα αποκτιέται, το δε κακό εύκολα αντέχεται.”

Είκοσι τόσους αιώνες μετά και ο άνθρωπος ακόμα παραπατά, σηκώνετε, ανταριάζει και βαρυγκομά. Φαντάζεται, κάνει πως ψάχνει και όλο γυρνά τριγύρω, από τον εαυτό του. Φτιάχνει ψέματα για αλήθειες, μα δεν τολμά να αντικρίσει κατάματα τούτη εδώ την “κακογραμμένη” αλήθεια … Ο άνθρωπος σε επίπεδο πλανητικό εννοώ, διότι εδώ τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα! Εδώ η γλώσσα όσο τέλεια και να γραφεί έχει σαν περιεχόμενο προφητείες καλόγερων, άρθρα άξεστων και αναιδών πολιτικάντιδων, σχόλια στο ίντερνετ που θαρρείς και τα έγραψαν αυτιστικά παιδάκια, κάτω από αναρτήσεις του ύφους: “χαμογελάτε, κάνει τους άλλους να ανησυχούν”, ή “αν ξαναζούσα δεν θα άλλαζα τίποτα”! Ε λοιπόν με αυτό το περιεχόμενο η γλώσσα μας θα αυτοκαταργηθεί νομοτελειακά και χωρίς καμία έξωθεν παρέμβαση “προδοτών”. Πως το έλεγε ο Δημόκριτος; “Φυσικός και αδιδάκτος”… Ε κάπως έτσι ας πούμε.

Άρα λοιπόν και πρώτα από όλα στην γλώσσα μας πρέπει να δώσουμε περιεχόμενο και ουσία, ενώ δεν πρέπει να πάψουμε να την εξελίσσουμε. Είναι καιρός να μάθουμε να ζούμε χωρίς δόγματα και χωρίς χαρακώματα με τα οποία και για δικά τους συμφέροντα μας όπλισαν οι παπάδες και οι Φαναριώτικη φάρα των αισχρών Κωλέττηδων.